WFF 2010, dzień trzeci

Największą wartością konserwatywnych społeczności jest bezpieczeństwo, jakie zapewniają swoim członkom. Wystarczy tylko dokładnie przestrzegać przepisów godnego postępowania, a wszystko będzie dobrze. Ortodoksja jest zatem przystanią dla tych, którym brak siły, by samodzielnie stawiać czoła światu i wolą podążać drogą wytyczoną przez innych. Jednak czasem oferowane bezpieczeństwo nie wystarcza, może się bowiem okazać tylko pozorem, placebo. DALEJ



Obraz Zeiny Durry przywodzi na myśl filmy Andy'ego Warhola i jemu podobnych. Oto oglądamy scenki rodzajowe, których bohaterami są barwne postaci nowojorskiej bohemy. Mamy więc artystkę konceptualną, która robi, na przykład, portrety arabskich kobiet w bardzo prorodzinnych pozach, ale daje im karabiny do rąk. Mamy supermodelkę, która upija się w klubie na zapleczu chińczyka, do którego wstęp mają tylko nieliczni. Na drugim planie mamy artystę, któremu partnerki wybiera pies i tancerkę, która próbuje stworzyć nowy nurt tańca nowoczesnego. Durra patrzy na ten świat z ironicznym dystansem i zawoalowaną krytyką. DALEJ




Powraca moda na filmy o umieraniu. A ponieważ nie ma żadnych nowych spektakularnych epidemii (jak AIDS, które pod koniec lat 80. i 90. zdominowało tematykę), powrócono do starego, dobrego raka. Ta choroba zawsze gwarantuje dużo wzruszeń i łez i jest bardzo wdzięczna do portretowania ludzkich relacji. Nie powinno więc dziwić, że właśnie o umierającym na raka opowiada Hattie Dalton w swoim pełnometrażowym debiucie reżyserskim. DALEJ



Debiut fabularny Marcela Laffitte'a jest nietypową historią miłosną, rozgrywającą się w Copacabanie, jednej z dzielnic Rio De Janeiro. Madona w dzień jest poszukiwanym fryzjerem, wieczorami - drag queen w lokalnych klubach. Właśnie została okradziona przez kochanka, który zabrał jej oszczędności całego życia. Na zapłakaną Madonę trafia Elvis - fotografka i na czas braku zawodowych zleceń - roznosicielka pizzy. Elvis oferuje swoją pomoc, a Madona roztacza urok, na który nikt nie może pozostać obojętny. DALEJ



"Cyrus" braci Jaya i Marka Duplassów to komedia o miłosnym trójkącie, którego uczestnicy ćwiczą się w finezyjnym omijaniu najważniejszego tematu - zazdrości. Po latach osamotnienia, John wreszcie spotyka właściwą kobietę. Jednak Molly większość życia poświęciła synowi, z którym jest bardzo związana. Cyrus jest dorosły, ale nie myśli o wyprowadzeniu się od matki, a John może odebrać mu miłość jedynej bliskiej osoby. Syn zaczyna spiskować, a John podejmuje grę. DALEJ




Studnia to drugi film hinduskiego reżysera Umesha Vinayaka Kulkarni. Choć bohaterami filmu są dwaj nastoletni kuzyni, a większość filmu dzieje się w wiejskim rodzinnym domu, "Studnia" wyróżnia się na tle nostalgicznych historii o dorastaniu. Sameer i Nachiket, dwaj przyjaźniący się kuzyni, wreszcie mogą się spotkać z okazji ślubu w rodzinie. Nachiket jest utalentowany, ale przy wszystkich sukcesach jest też obarczony rodzinnymi kłopotami. Sameer żyje w szczęśliwej rodzinie, ale jego beztroska szybko zostaje wystawiona na próbę. DALEJ



Dziewięcioletni Abel bierze sprawy w swoje ręce. Rozstawia po kątach domowników i pod nieobecność ojca zaprowadza porządek. Wkłada sygnet i zbyt dużą koszulę, a przy śniadaniu przegląda codzienną prasę. Dla swojej matki jest mężem, dla siostry i braciszka – ojcem. Skąd ta fantazja o przejęciu roli nieobecnego patriarchy? Abla poznajemy, gdy matka zabiera go ze szpitala psychiatrycznego. Po odejściu ojca, który, jak się domyślamy, wyjechał do USA za chlebem, chłopiec zaniemówił. Jednakże widząc chaos panujący w jego rodzinnym domu, otwiera usta. DALEJ




Fabuła jak ze "Świętego interesu" Macieja Wojtyszki: oto dwaj bracia wracają do rodzinnej wsi na pogrzeb ojca. Ubogi patriarcha nie zostawia im w spadku nic poza rozpadającą się chałupą. Wewnątrz nie czeka na nich wprawdzie automobil Karola Wojtyły, ale i z walizki wypchanej pieniędzmi zaradne rodzeństwo zrobi dobry użytek. Tyle że zanim to nastąpi, bohaterowie będą musieli okłamać parę osób, ukryć parę trupów i zmierzyć się z zalanym do nieprzytomności dziadem, którego losy poznajemy z… pierwszoosobowej perspektywy. DALEJ