Birma – kraj poezji

Birma to kraj przesiąknięty poezją. Większość Birmańczyków potrafi z pamięci recytować wiersze lub sami je piszą, a wprowadzenie powszechnego dostępu do internetu spowodowało, że jest tam więcej poetów uprawiających poezję online niż blogerów.  W Birmie wyróżnia się cztery główne nurty poezji: pyo – wiersze na podstawieBirma to kraj przesiąknięty poezją. Większość Birmańczyków potrafi z pamięci recytować wiersze lub sami je piszą, a wprowadzenie powszechnego dostępu do internetu spowodowało, że jest tam więcej poetów uprawiających poezję online niż blogerów.  W Birmie wyróżnia się cztery główne nurty poezji: pyo – wiersze na podstawie opowieści, Jataka, linka – wiersze religijne i duchowe, mawgoun – wiersze historyczne oraz eigyin – kołysanki dworskie. Poezja zawsze pełniła w Birmie istotną rolę, pomagając ludziom w przetrwaniu ponad pięćdziesięcioletniego dyktatorskiego reżimu. Film opowiada o tym ciekawym społeczno-artystycznym zjawisku i jego znaczeniu dla rozwoju historii Birmy.  Głównym bohaterem jest siedemdziesięcioletni birmański poeta Maung Aung Pwint, który spędził w czasach reżimu wiele lat za kratami za aktywizm i uprawianą przez siebie poezję. Jego historia odzwierciedla losy Birmy: długoletnie więzienie, rozbita rodzina, rozłąka z synem, który od 20 lat przebywa na politycznym wygnaniu w Finlandii. Długo wyczekiwany powrót poety do domu i spotkanie z synem stanowią trzon filmu, w którym jego poezja zestawiona zostaje z wierszami innych znanych birmańskich poetów, a przede wszystkim z obrazami kraju, który powoli uczy się demokracji, lecząc rany po długoletnim reżimowym systemie.  Urzekające krajobrazy birmańskiej przyrody, intymne sceny rodzinne i wyjątkowe ujęcia z codziennego życia Birmańczyków pokazują kraj w okresie nagłej gospodarczej i politycznej transformacji, krytykowanej przez poetów i aktywistów za niesprawiedliwość społeczną. Obserwujemy Nowy Świat, w którym bogactwo, młodość i przepych zestawione są z biedą, tradycją i pamięcią o niedawnej dyktatorskiej przeszłości. Były więzień nie jest w stanie znieść odgłosu deszczu, bo przypomina mu obrazy więziennych tortur. Rolnik nadal uporczywie boi się wojska, twierdząc, że w Birmie armia wciąż realnie pełni władzę, a Maung Aung Pwint tłumaczy, jak trudno jest mu żyć, gdy świat wokół niego każe mu zapomnieć o tym, co chciałaby zapamiętać, a pamiętać o tym, co wolałby zapomnieć. Kreatywny, poetycki film dokumentalny o Birmie jako kraju, który stwarza i odkrywa siebie na nowo. więcej