C’mon c’mon to film czarnobiały.
Wychodząc z kina, zastanawiałem się, dlaczego właśnie tak?
Zabieg ten sprawia, że film ogląda się niemal jak historie niemego kina, które zdają się docierać do nas z czasów odległych i mało zrozumiałych. Takie odniosłem wrażenie, choć przecież przedstawiony świat (smartfony,...

C'mon C'mon jest poruszającym, ujmującym, rozczulającym i afirmującym kawałkiem kina. To bogate i satysfakcjonujące dzieło, ze wspaniałymi kreacjami aktorskimi, światowej klasy reżyserią oraz genialnym tonem i klimatem. Jest to obraz emocjonalny, surowy, szczery i może cię raz na jakiś czas poruszyć. Jedynym poważnym...

To nie bratanek tylko siostrzeniec. W języku angielskim nie ma różnicy, w polskim jest. Nie było brata żeby był bratanek. Była siostra więc siostrzeniec.

C'mon C'mon to poruszający film o relacji między wujkiem a siostrzeńcem, którzy wyruszają w podróż po Stanach Zjednoczonych. W trakcie wspólnych przygód, bohaterowie odkrywają swoje emocje i uczą się wzajemnego zrozumienia. Reżyser Mike Mills stworzył piękny i subtelny obraz, który porusza tematy ważne dla każdego z...

Mam kilka przemyśleń na temat tego filmu, głównie dlatego, że słowo "banał" zostało odmienione przez wszystkie możliwe przypadki oraz powtórzone wielokrotnie w opiniach na forum. Śmiem sądzić, że niektórym umknęło z tego filmu coś bardzo ważnego. Czyli to co stoi za tymi banałami. To coś to perspektywa dziecka. To...

Film stara się nieść dużo przesłań życiowych a wszystko ubrane jest w wywiady z dziećmi.
Co do głównych bohaterów to dzieci które wydają się za dojrzałe na swój wiek przeważnie mają problemy psychiczne w dorosłym życiu. Nie wiem skąd wynika tak wysoka ocena tego filmu.

"C'mon c'mon" to kino codzienności, bardzo spokojne i sentymentalne a zatem na marne szukać tu wątków akcji. Spotykamy się z elokwentnym i artystycznym, konkursowym obrazem o czarno-białych barwach, który opisuje historię siostry (Gaby Hoffmann) dziennikarza (Joaquin Phoenix)...i jej dziewięcioletniego syna (Woody...

nie polecam

Oraz tak samo nużący jak każda terapia .

W mojej nic nie znaczącej ocenie wielkie małe kino, świetne kadry i jeszcze lepszy dźwięk. Mądrze przegadane choć na pozór wydawać się by mogło, że... „wszystko zmienia się w jedną wielką paplaninę, dosłownie o niczym takie bla bla bla”.

Wśród dorosłych obciążonych bagażem win, niewinne, czyste dziecko uzyskało status Boga. Przymilają się do niego, zabiegają o jego dobre samopoczucie, przepraszają, z modlitewnika-poradnika dowiadują się jak najlepiej nawiązać z nim kontakt, na spowiedzi przed nim próbują tak dobrać słowa, żeby samego siebie przestawić...

Film w niecodziennej odsłonie bo era czarno-białych filmów już przeminęła. Film urzekł mnie prostotą oraz pokazaniem codziennego życia, pokazanie spraw na które na co dzień nie zwracamy większej uwagi. W filmie zostały ujęte aspekty rodzinne - które nie zawsze dobrze wpływają na nasz dalszy los, można zauważyć też...

Cały zabieg budowania "głębi" sprowadza się do wykorzystania czarno-białego obrazu, oraz spokojnej muzyki rodem z reklamy polisy na życie, na tle której wypowiadane są dość miałkie dialogi o emocjonalnych rozterkach bohaterów. Dobra gra Phoenixa i jeszcze lepsza chłopca, ale to za mało żeby uznać ten film za dobry....

Czy ktoś z Was kojarzy jaki sprzęt do nagrywania jest używany przez bohaterów filmu?
A może ktoś się zna i poleci coś dla totalnego amatora? Będę wdzięczny :)

Powiedzcie, czy zasadne jest zeby ten film byl czerno-bialy? Rozumiem, ze jest to zabieg, ale czy ma sens w tym filmie..? ma COŚ podkreślić? czy moze lepiej, zeby byl kolorowy, jak juz obejrzeliscie, to mozecie ocenić, odpisać ze swojego punktu widzenia :) dzieki

Trzy razy lepszy od zdecydowanie nudniejszego Pattersona, którym wszyscy się zachwycali. Skąd teraz to rozczarowanie?

w opisie mały błąd. (syn siostry)

Można powiedzieć przewrotnie, singiel nie zrozumie a "dzieciaty" będzie się nudził. Myślę, że odbiorca amerykański odbierze film inaczej niż polski. Żyjemy w społeczeństwie, gdzie słowo "sukces" to synonim udanego życia. W hameryce maja tak od dawna. "I am fine, thanks", pomimo, że bywa iż na każdym froncie się wali....

ten film to prawdziwa wydmuszka- frazesy serwowane w ładnym opakowaniu, Phoenixa oglądałabym nawet w reklamie płatków ale sam film jak dla mnie banalny, zabrakło fabuły, trwa niecałe 2h a mimo to nudzi..