Jedyne co bym w tym filmie zmieniła to postać Ethne i zakończenie. Wtedy dałabym ósemkę, ale film i tak dobry.

to jego koledzy z wojsk, dali mu pióra, ona była zdziwiona jego decyzją, ale ją chyba rozumiała, tylko była zdziwiona, że ktoś mógł go psądzić o tchórzostwo, bo przecież "on zrezygnował, zeby być z blisko niej". tak chyba było. Ni zmienia to faktu, iż Hudson jest w tym filmie zbędną rolą

Ona mu wysłała, tylko Jack mu nie wysłał piórka. On był prawdziwym przyjacielem, a ona chciała mieć w domu bohatera. Ogólnie strasznie irytująca i sama postać i aktorka ją grająca;]

a może właśnie taka miała być ? czyli irytująca damulka wychowana na ocenzurowanych powieściach romantycznych. To oznacza, że postać angielskiej damy została dobrze odegrana.

ona jest za nowoczesna nie ma nic z kobiety... takiej prawdziwej kobiety, kobiecej kobiecości :D subtelności, delikatności wspaniałości, ona jest taką zwykłą babką z blokowiska
żaden romantyk by w niej nic nie znalazł, nie będzie nigdy muzą, inspiracją do stworzenia poematu, czy opery np. taka Isabelle Adjani i owszem piękna wspaniała naturalna muza, a ta Hudson do użycia na raz

Polecam wiersz Guillaume'a Apollinaire'a :

"DZIEWIĘĆ BRAM TWEGO CIAŁA"

Ten wiersz jest tylko dla ciebie Madeleine
To jeden z pierwszych wierszy naszego pożądania
Pierwszy nasz tajemny wiersz ukochana
Dzień jest piękny i wojna taka piękna Gdyby przyszło na niej umrzeć
w taki dzień

Ty nie wiesz dziewico moja że do twego ciała jest dziewięć bram
Znam już siedem a dwie są mi zakryte
Cztery z nich wziąłem szturmem wdarłem się nie licz na to że wyjdę
Bo przez twe gwiaździste oczy wdarłem się tam
W ciebie i przez uszy Słowami które mam na rozkaz i jako świtę

Prawe oko mej miłości jej pierwsza brama
Zasłona powieki była spuszczona
Twoje rzęsy przed nią w szeregu jak czarni żołnierze malowani na
greckiej wazie powieka ciężka zasłona
Z aksamitu
Co skrywała twe spojrzenie jasne
I ciężkie
Nasza miłość taka sama

Lewe oko mej miłości jej druga brama
Jak tamto ciężkie od miłości i czyste tak samo
O bramo w serce twe wiodąca obraz mój i uśmiech co lśni
Jak gwiazda podobna do twych oczu miłych mi
Uwielbiam cię twego spojrzenia podwójna bramo

Prawe ucho bramo trzecia mej miłości
Dopiero ciebie zdobywszy tamte dwie rozewrzeć zdołałem na oścież
Ucho bramo głosu mego co przekonał cię
Kocham ciebie że nadałaś Obrazowi sens przez Pojęcie

I ciebie też lewe ucho będące mej miłości bramą czwartą
Uszy miłości mojej błogosławię was
O bramy które wtedy na mój glos otwarto
Jak róże otwierają się na pieszczotę wiosny
Przez was mój głos i rozkaz ten
Przenikają w całe ciało mojej Madeleine
Cały mężczyzną wdzieram się tam cały wierszem będący
Wierszem jej pożądania co sprawia że siebie też kocham

Lewe nozdrze mej miłości piąta mej miłości brama i naszych żądz
Tędy wejdę w ciało mej miłości
Wejdę tam subtelnie męską wonią tchnąć
Zapachem pożądania mego
Ostrą wonią mężczyzny która odurzy Madeleine

Prawe nozdrze szósta bramo mej miłości i pożądań naszych
Co jak twój sąsiad poczujesz woń mojej rozkoszy
I zmieszany zapach nasz silniejszy i wspanialszy od rozkwitłej wiosny
Podwójna bramo nozdrzy uwielbiam cię ty która obiecujesz tyle
subtelnych uciech
Czerpanych z kunsztu aromatów i wonności

Usta Madeleine siódma bramo mej miłości
Widziałem was czerwona bramo pragnień moich otchłani
Gdzie krzyczeli że się poddają żołnierze oblegani a z miłości skonani
O bramo czerwona i tkliwa

O Madeleine są jeszcze dwie bramy
Których nie znam
Dwie bramy tajemnicze
Ciało twe ukrywa

Miłości mojej ósma brama niezwykłej piękności
O niewiedzo moja podobna do ślepych żołnierzy w agonii wśród
zasieków kolczastych pod płynnym księżycem Flandrii
Albo raczej do odkrywcy który kona z głodu z pragnienia z miłości
w dziewiczej puszczy
Mroczniejszej niż Ereb
Świętszej od lasu Dodony
A przeczuwa źródło bardziej rzeźwiące od Kastalijskiego
Ale moja miłość tam znajdzie świątynię
I plac przed nią zakrwawiwszy gdzie trwa na straży czarujący potwór
niewinności
Otworzę i sprawię że tryśnie najgorętszy gejzer świata
O miłości moja Madeleine
Już teraz jestem panem ósmej bramy

A ty dziewiąta bramo jeszcze bardziej skryta
Rozwierająca się pośród dwojga perłowych wzgórz
Jeszcze bardziej tajemnicza niż tamte
Bramy guseł o których nawet mówić nie śmiem
Tak samo do mnie należysz
Ostateczna bramo
Do mnie który mam
Ostateczny klucz
Do dziewięciu bram
O bramy otwórzcie się na mój rozkaz
Jam jest pan Klucza


Przełożył z francuskiego
Robert Stiller
http://www.wyczytaj.pl/wiersze/apollinaire-guillaume/guillaume-apollinaire-dziew iec-bram-twego-ciala

To by wiele tłumaczyło:-)

https://www.youtube.com/watch?v=d2VHyMX2rak