Chassis

Tradycja włoskiego neorealizmu - z prostotą i subtelnością otwierającego nam oczy na ludzkie nieszczęścia i tkwiącą na marginesach społecznych niesprawiedliwość - łączy się w tym filmie z gorzkim, uwodzącym fatalizmem spod znaku Rainera Wernera Fassbindera. Filipiny to kraj, w którym filmowcy tego rodzaju trudne tematy znajdują niemal naTradycja włoskiego neorealizmu - z prostotą i subtelnością otwierającego nam oczy na ludzkie nieszczęścia i tkwiącą na marginesach społecznych niesprawiedliwość - łączy się w tym filmie z gorzkim, uwodzącym fatalizmem spod znaku Rainera Wernera Fassbindera. Filipiny to kraj, w którym filmowcy tego rodzaju trudne tematy znajdują niemal na każdym kroku. Adolfo Alix Jr. opowiada o nich z peszącą lekkością i bezpośredniością, tak, jakby realizował typową dla filipińskiego kina popularnego rodzinną historię. W czerni i bieli pokazuje portowy parking dla tirów, na którym mieszkają bezdomne kobiety, najczęściej żony kierowców, wiecznie czekające na powrót swoich mężów. Podwozie ciężarówek nocą staje się ich "dachem nad głową". Na pierwszym planie reżyser umieszcza dramat młodej matki - Nory, już trzy lata koczującej na parkingu z kilkuletnią córką. Żyjąc w skrajnej nędzy, by zapewnić byt swojemu dziecku kobieta nie cofnie się przed niczym. Jej matczyny, niemal zwierzęcy instynkt pozwoli przetrwać rodzinie, choć historia Nory zakończy się tragicznie. Kolejny film Adolfo Alixa Jr. - "Presa", rozgrywający się w kobiecym więzieniu, jest kontynuacją "Chassis". więcej