W kategorii dramatów obyczajowych jest to film zdecydowanie lepszy od "Cichej nocy". Film przynajmniej pokazuje realne życie ludzi na prowincji, a nie wydumaną patologię topiącą się w swoim bagienku ( jak "cicha noc", duże rozczarowanie filmowe moim zdaniem).
Jest to opowieść o grupie mężczyzn z małego miasteczka. Gdy byli młodzi, grali death metal ale sukces ich przerósł i nie udźwignęli ciężarów z nim związanych.
Po latach w związku ze śmiercią jednego z nich, pojawia się pomysł reaktywacji grupy. Daje to pretekst do przyjrzenia się realiom mieszkania w małym miasteczku Polski C, gdzie wszystko kręci się wokół ziemniaka i ślubów tych nielicznych młodych, którzy jeszcze nie wyjechali.
Pierwszy plus to równia obsada zarówno pierwszo jak i drugo- planowa. Nie jest to film w stylu "tvn", gdzie jest na pierwszym planie Karolak lub Żmijewski a reszta gra tło.
Tutaj role większości aktorów drugoplanowych to małe perełki.
Film pokazuje okres kryzysu jaki przychodzi do każdego mężczyzny kilka lat po ślubie gdzie pojawiają się dzieci, obowiązki i nacisk aby zrezygnować ze swoich hobby i cały czas poświęcić rodzinie.
Jest to śmiertelna pułapka w którą główni bohaterowie wpadli lub są zaledwie jeden krok przed przepaścią i wszystko w nich krzyczy "run forest run...". Są też tacy którzy bronią się rękoma i nogami aby w ten kanał wejść. Jedn z ciekawszych motywów filmu, to motyw perkusisty.
Polska mentalność zabija kreatywność, radość z życia i wpycha w wąskie ramy tradycyjnego życia jak rodzice, dziadowie itd.
Oprócz tego pokazano powszechną na prowincji korupcję, kolesiostwo, układy i układziki betonujące rozwój i wolność każdego który ma nieszczęście tam mieszkać.
Wszystko zgrabnie ujęte w formie komediowej mimo, iż poruszane tematy są ciężkie.
Ja śmiałem się cały czas a muzyka wbrew wcześniejszym (nie jestem fanem death metalu i w wyobraźni widziałem jak wychodzę z seansu ogłuszony muzyką) obawom była dobra.
Film wart obejrzenia.