Praga 1919 r. W żydowskiej dzielnicy miasta mieszka samotnie Kafka, w dzień skromny urzędnik Zakładu Ubezpieczeń Robotników od Wypadków, udręczony bezsensowną pracą, w nocy pisarz, który tworzy własną rzeczywistość i pisze listy do matki. Każdy dzień jego egzystencji jest szary i podobny do innych, choć jednocześnie każdy wywołuje strach przed nowym i nieznanym i gorzkie refleksje nad "hartem, z jakim ludzie potrafią znosić życie". Niespodziewanie jeden z kolegów biurowych Kafki, niejaki Edward Raban, ginie w tajemniczych okolicznościach, a jego zwłoki zostają wyłowione z Wełtawy. Policja, rozmawiając z Kafką, sugeruje samobójstwo, ale pisarz, znając Rabana, wyklucza taką ewentualność. Postanawia na własną rękę wyjaśnić okoliczności śmierci przyjaciela. Dzięki znajomej z biura, Gabi Rossman, poznaje środowisko praskich anarchistów i dowiaduje się, że Raban był na tropie zbrodni demonicznej władzy, urzędującej w zamku, który wznosi się ponad miastem. Niewiele brakowało, by dostał się do jego wnętrza. Kafka decyduje się pójść tym samym tropem i wyjaśnić, jaką ponurą tajemnicę skrywają zamkowe mury.