film

La Strada

1954
1h 49m
7,8 20 774
oceny
7,8 10 1 20774
8,0 29
ocen krytyków
Film opowiada o specyficznej więzi łączącej cyrkowego siłacza Zampano i jego towarzyszkę podróży, Gelsominę.  więcej mniej
La Strada zobacz gdzie obejrzeć online

reżyseria

scenariusz

gatunek

produkcja

premiera

Oscar
Film zdobył nagrodę Oscar, 3 inne nagrody oraz 5 nominacji
Sprawdź wszystkie nagrody
Serce ze stali
Charakterystyczne dla dzieci balansowanie na granicy radości i rozpaczy dobrze określa tonację "La strady" –... ... czytaj więcej

Wędrowny siłacz-artysta Zampano (Anthony Quinn) kupuje od ubogiej rodziny dziewczynę, która ma mu towarzyszyć w występach cyrkowych. Zampano traktuje Gelsominę (Giulietta Masina) jak niewolnicę - znęca się nad nią, szkoli i wydaje polecenia. Początkowo dziewczyna chce uciec, jednak później wykształca w sobie chęć pomocy dla oprawcy. Między głównymi postaciami rodzi się dziwna więź.

na podstawie
Federico Fellini (materiały do scenariusza, historia) / Tullio Pinelli (dialogi) (materiały do scenariusza, historia)
dystrybucja
Aurora Films
studio
Ponti-De Laurentiis Cinematografica
tytuł oryg.
La Strada
inne tytuły
La Strada USA
La Strada Wielka Brytania
The Road USA
więcej
Kiedy Zampanò spotyka Szalonego, ten reperuje oponę samochodu, lewe przednie koło jest zdjęte, a samochód znajduje się na podnośniku. Wkrótce Zampanò pcha samochód linoskoczka, a koło jest już na miejscu i samochód stoi na ziemi.
Po tym jak Gelsomina spędza noc w gospodarstwie, wychodzi i budzi Zampanò. Jest ubrana w płaszcz, a pod nim ma pasiastą koszulę. Po rozmowie z Zampanò odchodzi i zdejmuje płaszcz. Teraz ma na sobie sweter.
Film kręcono w Bagnoregio, Fiumicino, Ovindoli, Rzymie i Rocca di Mezzo (Włochy).
Każdy człowiek ma do przebycia własną "la stradę". Podąża nią po swojemu - napina mięśnie, stroi miny, gra na trąbce, doznaje upokorzeń albo marzy. Każda droga ma swój początek i koniec, bywa kręta, wyboista, pod górkę, może też być ślepym zaułkiem lub prowadzić na manowce. Zampanò (Anthony Quinn) jest wędrownym artystą-siłaczem. Atrakcją jego... więcej
Stanęłam w obliczu zadania, któremu nie tak łatwo sprostać. Trudno jest bowiem sformułować obiektywną opinię na temat filmu, który na trwałe już zapisał się w historii kina jako ten kultowy; ten, który nie powinien, a nawet nie może być poddawany krytyce współczesnych. By dokonać wiarygodnej krytyki dzieła, należałoby odnieść się do problematyki... więcej
Od najlepszych
  • Od najnowszych
  • Od najlepszych

Buożesz ty mój!

użytkownik usunięty

nie ma bata, aktorka grająca Gelsominę to jak nic młoda ciocia Stasia z Klanu! ta sama twarz, oczy, mimika, ruchy, zachowanie. to nie może być przypadek.

Sam początek jak i koniec ma miejsce nad morzem, co oznacza według mnie nieustanną zmienność życia i to, że życie ma swój początek i koniec.
Dramaturgiczna struktura „La Strady" oparta jest na motywie podróży. Fellini odwołuje się do jednego z najstarszych w naszej kulturze toposów. Wędrówka symbolizuje życie, jego...

więcej

To było moje pierwsze spotkanie z Giuliettą Masiną i od pierwszych minut byłam nią
zachwycona, oszołomiła mnie jej mimika twarzy, taka oryginalność, dziecięca subtelność i
uroda, mimo że grając w tym filmie miała 33 lata. Sposób wyrażania smutku i innych
emocji, wystarczyło spojrzeć na jej twarz, nie musiała nic...

więcej

Kto jeszcze nie widział, niech pędzi do kina! :)

Czy nadwrażliwa Gelsomina mogła liczyć na odwzajemnienie swojej trudnej miłości w przypadku ponownego spotkania z Zampano? Płacz samotnego siłacza u końca historii mógłby być wskazówką na tak. Ale obawiam się, że tylko na początku Zampano traktowałby ją nieco godziwiej. Potem znów nie dałby rady opanować swej...

Pobierz aplikację Filmwebu!

Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
phones