Lata sześćdziesiąte. Za ścianami domów zapomnianego przez Boga i ludzi osiedla, którego budowę przerwano w połowie, kryje się wiele ludzkich tajemnic. By je zgłębić,... więcej
Lata sześćdziesiąte. Za ścianami domów zapomnianego przez Boga i ludzi osiedla, którego budowę przerwano w połowie, kryje się wiele ludzkich tajemnic. By je zgłębić, miejscowy listonosz nie tylko czyta cudze listy zanim je doręczy, ale także z upodobaniem podgląda sąsiadów. Idąc za jego przykładem, Thomas, dwunastoletni syn rzeźnika,Lata sześćdziesiąte. Za ścianami domów zapomnianego przez Boga i ludzi osiedla, którego budowę przerwano w połowie, kryje się wiele ludzkich tajemnic. By je zgłębić, miejscowy listonosz nie tylko czyta cudze listy zanim je doręczy, ale także z upodobaniem podgląda sąsiadów. Idąc za jego przykładem, Thomas, dwunastoletni syn rzeźnika, zaczyna wtykać nos w sprawy dorosłych... Czarny humor van Warmerdama skłania krytyków do porównań z Jacques'em Tati, z którym łączą go surrealistyczne sytuacje, oraz z Akim Kaurismäkim, który wydobywa pokłady absurdu z przysłowiowej niekomunikatywności ludzi północy. Film rozpoczyna się jak satyra na pruderyjne małomiasteczkowe społeczeństwo, by przerodzić się w gorzką rodzinną komedię i zakończyć jak ponura baśń. "Ludzi z północy" uznano za najlepszy film europejski młodego reżysera, przyznano mu również nagrody za najlepszą muzykę (Vincent van Warmerdam) i scenografię (Rikke Jelier). Film był zgłoszony do Oskara w kategorii najlepszego filmu nieanglojęzycznego, jednak nie otrzymał nominacji.
Informacje o filmie Ludzie z Północy
studio
First Floor Features / Pierson, Heldring & Pierson N.V.
groteskowe sytuacje, las ze sławetną dupą zza krzaka, ożywająca figura świętego, kobieta opętana widmem świętości, którą nawrócił sęp siedzący na skraju łóżka. Osobliwe kino. Można obejrzeć - http://www.youtube.com/watch?v=mMg4Jzv222A&feature=related
Film wpasowuje się w styl dokonań Kaurismakiego i Roy Anderssona. Mamy zatem apatycznych, wycofanych bohaterów, którzy więcej wyrażają beznamiętnym długim spojrzeniem niż słowami. Drugim element tego stylu to absurdalne, ocierające się o groteskę lub nawet surrealizm elementy, postacie, zdarzenia. Część przeradza się...