Małgorzata, córka Łazarza

Powieść Vladislava Vančury o tym samym tytule była niezwykle trudna do przebrnięcia. Wszystko za sprawą archaicznego języka i gawędziarskiego tonu, jaki przyjął autor. Niektóre fragmentu musiałem czytać po kilka razy by nadążyć. Ogółem była to jednak przyjemna, awanturnicza opowieść. Z filmem jest nieco inaczej....

Oniryczne arcydzieło, które ogląda się jak sen, utrzymane w lirycznej konwencji, z subtelną brutalnością, dyskretną erotyką, klimatem obłąkania, podkreślone piękną muzyką i doskonałymi zdjęciami. Czysta perfekcja w każdym elemencie.

Film Františeka Vláčila przywoluje wspomnienia z kinem Tarkowskiego, a zwlaszcza z jego najwiekszym dzielem Rublow oraz Zrodlem Bergmana. Niesamowite zdjecia, klimat brutalnego sredniowiecza, morderstwa, rabunki, do tego konflikt religijny w tle.

B. lubie kino czeskie, niemniej takiej ascezy, ale z drugiej strony...

To coś więcej niż kino, to coś więcej niż sztuka.

Podobno to jeden z najważniejszych czeskich filmów. Fakt, spektakularna epopeja o Słowianach, prawie 3 godziny bombardowania obrazem i patetyczną muzyką. Zwłaszcza, gdy się ogląda w kinie. Byłam przytłoczona i niestety cierpiałam na bezsenność podczas seansu...