Film młodej bhutańskiej reżyserki to oryginalne połączenie kryminału noir z poetyką buddyjskich przypowieści i realistycznym portretem współczesnego Bhutanu. Roder wykorzystuje w scenariuszu motywy z opowieści o dakiniach, oświeconych kobietach i żeńskich buddach, personifikacjach żeńskiej energii seksualnej, które dbają o przekazywanie mądrości i praktyk przeszłych pokoleń, spotykając się często z oskarżeniami o wykorzystywanie czarnej magii i uwodzicielskie podstępy. Drugoplanowym bohaterem historii jest także urzekająca górska przyroda, towarzysząca dwójce bohaterów w poszukiwaniu prawdy i poznawaniu siebie nawzajem. Tłem dla fabuły stają się społeczne i polityczne realia kraju, który dynamicznie się rozwija, próbując jednocześnie ocalić to, co najważniejsze dla kulturowej tożsamości.

Bhutańska kinematografia liczy sobie ledwie kilkanaście lat historii: limitowany dostęp do telewizji został tam wprowadzony w 1999 roku, pierwszy pełnometrażowy film zrealizowany w całości przez bhutańską ekipę filmową powstał w 2003. Kino „najszczęśliwszego kraju świata” rozwija się jednak w obiecującym kierunku – obok inspirowanych filmami bollywoodzkimi i koreańskimi serialami produkcji telewizyjnych powstaje coraz więcej dzieł z powodzeniem prezentowanych na międzynarodowych festiwalach, w udany sposób łączących lokalne tradycje estetyczne z uniwersalnym językiem kina. „Miód dla dakini” jest tego doskonałym przykładem.


Źródło: piecsmakow.pl/artykul.do?id=365