Wraz z pierwszymi tureckimi robotnikami w latach 60. do Niemiec przybyła nowa kultura muzyczna. Poza lokalnym przemysłem muzycznym rozwinęła się subkultura z wielkimi gwiazdami, napędzana przez społeczność turecką i jej potrzeby. Pieśni pełne tęsknoty i protest songi pierwszego pokolenia zostały zastąpione gniewnym hip-hopem czasu po zjednoczeniu w wykonaniu ich dzieci. Gdzieś w międzyczasie były zespoły weselne i disco folk. Cem Kaya zagłębił się w archiwa, aby stworzyć swój żywo opowiadany dokument, który jest jednocześnie lekcją turecko-niemieckiej historii współczesnej.