Bruce Beresford zabiera nas w podróż , która miała trwać sześć miesięcy a przeciągnęło się na piętnaście lat. Film inspirowany prawdziwą przyjaźnią, która połączyła Susan McMartin z Henrym Churchem, dziedzictwem rodziny pisarki, która opisała tę niezwykłą historię, aby mogła ją poznać córka.
Wchodzimy w lata 70 - te XX wieku i poznajemy rodzinę Marie Books, i jej córeczki Charlotte w bardzo dramatycznym okresie...i pojawia się Mr. Church. Odmieni egzystencję, zaczaruje swoją boską kuchnią, jazzem, który będzie nam towarzyszył, papierosami, które wciąż pali jak smok i innymi talentami. Książki, niczym bibliotekarz poleci, gdy będzie potrzebna sukienka na bal maturalny, to wyczaruje jak najlepszy krawiec. Dobrym słowem, gestem, oddaniem uczyni ten świat nierealnie magicznym, zaczarowanym, ciepłych, przyjaznym i niestrasznym przed przeciwnościami.
W każdej rodzinie powinien być taki dobry duch, który otoczy płaszczykiem miłości, zrozumienia, przyjaźń, więź, wartości, tradycji - dziedzictwo
Film przypomina klimatem "Forresta Gumpa" i dlatego ogląda się go cudownie. Genialna rola Eddie Murphy'ego jest bardzo dramatyczna, oszczędne środki wyrazu, mimika skupiona, twarz poważna, uśmiech to rarytasy , powściągliwość, opanowanie w wyrażaniu emocji, uczuć, radości i tylko puls gejzeru czuje się przy jazzie, lub niefortunnych powrotach z "Cotton Clubu".
Britt Robertson przechodzi drogę dramatyczną, szybkiego dojrzewania, usłania różami, buntu i niezwykłego dobrodziejstwa losu, który ona i jej córeczka spotkały w postaci Mr. Churcha.
Cudowna muzyka, ciepły, magiczny film, który pozwala oderwać się od codzienności.