Murarz

Ten dokumentalny portret byłego przodownika pracy i działacza organizacyjnego, który po Październiku 1956 zrezygnował z kariery partyjnej i stał się na powrót zwykłym murarzem, okazał się w chwili powstania tak bardzo niecenzuralny, że na wiele lat zakazano jego rozpowszechniania. Bohatera filmu, Józefa Malesę, oglądamy w dniuTen dokumentalny portret byłego przodownika pracy i działacza organizacyjnego, który po Październiku 1956 zrezygnował z kariery partyjnej i stał się na powrót zwykłym murarzem, okazał się w chwili powstania tak bardzo niecenzuralny, że na wiele lat zakazano jego rozpowszechniania. Bohatera filmu, Józefa Malesę, oglądamy w dniu największego święta w socjalistycznym świecie – 1 maja. Kamera obserwuje go w domu, z rodziną, a potem w drodze na pochód pierwszomajowy. Filmowe ujęcia, jakby żywcem wzięte z propagandowego reportażu, zostały zestawione z płynącym zza kadru gorzkim wyznaniem człowieka, który w młodości dał się uwieść pięknym hasłom ideologii i doznał goryczy rozczarowania. Reżyser ujawnia w ten sposób kontrast istniejący między tym, co oficjalne i publiczne, a tym co osobiste i ukryte. Pierwszomajowe sztandary, opowieść murarza i socrealistyczne piosenki rozbrzmiewające w tle, tworzą silne wrażenie, że świat niewiele się zmienił. Polska 1973 roku jest równie socrealistyczna jak dwadzieścia lat wcześniej. więcej