Uznana za czarownicę i jako sierota bezbronna wobec oskarżeń, dziewięcioletnia Shula zostaje wysłana do obozu dla wiedźm. Wykluczone ze wspólnoty, odizolowane kobiety zmuszane są do ciężkiej pracy i traktowane jako turystyczna atrakcja. Każda z czarownic ma przytwierdzoną do pleców białą szarfę – po to, by nie mogła odlecieć.

Kilkuletnia dziewczynka zostaje uznana przez mieszkańców wioski za wiedźmę. Zostaje wysłana do osady czarownic, gdzie poznaje starsze od siebie kobiety w podobnej sytuacji. Od nich dostaje swoje imię – Shula. To tutaj pierwszy raz poczuje się częścią społeczności. Ale to społeczność wykluczonych i zniewolonych przez tych, którzy się jej boją i tych, którzy chcą na niej zarobić. Mała Shula będzie musiała podporządkować się zasadom panującym w wiosce. Wierzenia te i zwyczaje mogą jawić się jako absurdalne i czasem zabawne – jednak ich odbicie w rzeczywistości nosi ze sobą poważne konsekwencje.