Zwiagincew nie zostawia suchej nitki na tradycyjnym modelu rodziny, czerpiąc perwersyjną przyjemność z grzebania we wnętrznościach zgniłego związku. Zaprasza nas na sekcję małżeńskich zwłok. Tworzy skrajnie pesymistyczny, beznadziejny, gorzki obraz obojętności, która nabiera wręcz patologicznego wymiaru. więcej

Reżyser bardzo wyraźnie nakreśla w filmie obraz współczesnej Rosji oraz klasy średniej. Pogoń za pieniądzem, przywiązanie do pracy, nieudolność policji i ciągłe używanie telefonu komórkowego – to tylko niektóre elementy tego obrazka. Przy tym nie liczy się tu rodzina, a przyjemność i seks (którego w filmie jest bardzo dużo). więcej

Trochę szkoda, że twórca "Eleny" nie zdecydował się na zawarcie większej ilości muzyki, bo dobór zarówno ambientowych kompozycji, jak i bardziej wyrazistych, inspirowanych minimalizmem partytur, był przez większość filmu bardzo trafny. Najbardziej wyrazisty utwór Zwiagincew zostawia nam na napisy, stawiając przy tym mocną kropkę. Nie miałbym jednak nic przeciwko paru zdecydowanym przecinkom w trakcie, bo w paru miejscach film ewidentnie traci energię i dojmujący klimat zamienia się w nijakie snucie. więcej

Sade Adu śpiewała kiedyś, że pomiędzy miłością a nienawiścią istnieje tylko bardzo cienka linia. więcej