O historii amerykańskiej niepodległości trzeba było opowiedzieć z patosem po amerykańsku bo jakżeby inaczej :-P stąd Emmerich był najlepszym wyborem do zrealizowania tego „ambitnego” celu bo spod jego rąk wyszedł parę lat wcześniej tandetny Dzień Niepodległości i to do tego stopnia tandetny i zalany amerykańskim patosem, że po seansie w kinie moje zdegustowanie sięgało zenitu. Na szczęście Patriotę widziałem kiedyś w TV, a nie w kinie, teraz sobie przypomniałem podczas seansu w Polsacie i muszę powiedzieć że denerwuje mnie kiedy reklamy przerywane są tak często filmem. Ale taki jest Polsat.
Niezbyt rewelacyjnie wypada tutaj Heath Ledger , ale chyba też nie miał za wiele do zagrania w tym filmie, Mel Gibson w swoim stylu , a więc dobrze bez rewelacji, czarny charakter jest tak czarny że aż groteskowo to wygląda, ale też jest w sumie dobrze. Sceny batalistyczne udane, ale też bez jakiejś znowu rewelacji. To co irytuje najbardziej poza patosem to poprawność polityczna sięgająca Himalajów hipokryzji ( wątek z czarnoskórym bohaterem ) czy też naiwne do bólu sceny kiedy młoda dzierlatka wzywa do boju a grupa tchórzy z pastorem na czele nagle odzyskuje jaja. Krótko mówiąc dziwi mnie tak wysoka średnia ale w zasadzie moje zdziwienie jest dziwne ..bo przecież w kraju w którym ludzie tak masowo jedzą w McDonaldsie i ( o zgrozo!) karmią „tym żarciem”(??) swoje dzieci, trudno się dziwić, że taka nieznośna amerykańska wydmuszka trafia w gust tak wielu widzów, a naiwne elementy scenariusza i plastikowy dramatyzm , wystarczają by oceniać film na 9/10. Nie będę tu używał epitetów ani w stosunku do filmu ani w stosunku do widzów którym ten film się podobał bo to jest zwykłe chamstwo i hejterstwo, którym się brzydzę, chciałbym tylko zgłosić swoje votum separatum w tym zalewie przychylnych opinii o tym filmie , którego główną zaletą poza Melem są dość dobre efekty batalistyczne i na tym moim zdaniem koniec.