Kobieta i jej czteroletnia córka ulegają wypadkowi samochodowemu. Córka łamie rękę,
kobieta ginie. Ojciec musi odbyć daleką i długą podróż służbową, wywozi córkę do ciotki,
która mieszka w podgórskiej wsi. Tamtejsi krewni próbują pocieszyć dziewczynkę,
ona jednak wierzy, że matka do niej wróci.

Ponette ma cztery lata, kiedy umiera tragicznie jej matka. Nie może poradzić sobie z tą stratą. Wciąż rozmawia z mamą, czeka na nią, szuka jej z coraz silniejszym uporem i pewnością, że ta któregoś dnia powróci. Nikt nie potrafi wytłumaczyć Ponette, że nie powinna oczekiwać powrotu mamy. "Ponette jest dzieckiem nieustępliwym, nie przyjmującym do wiadomości opinii otoczenia, z którym walczy. Przyznaje sobie prawo do niezgody, zachowuje się niezależnie. Opiera się i buntuje. Każde małe dziecko jest bardzo silne. Dorastając porzuci jednak wszystkie swoje ideały. Być może właśnie te cechy ludzi dorosłych, tchórzostwo i poddawanie się zniechęceniu sprawiły, że miałem ochotę sfilmować historię małej Ponette spotykając Victoire." - mówi Jacques Doillon. "Ponette nie pozwala zbić się z tropu: odrzuca przekonania o raju itp., na rzecz wiary w powrót matki. To swoiste "nawrócenie" Jacques Doillon sfilmował z rzadką inteligencją, ukazując wzniosłe piękno naiwności." (Cahiers du cinéma) Czteroletnia Victoire Thivisol - odtwórczyni roli Ponette - otrzymała nagrodę dla najlepszej aktorki na MFF w Wenecji w 1996 roku.

Czteroletnia Ponette i jej matka ulegają wypadkowi samochodowemu. Matka umiera w szpitalu w wyniku obrażeń, lecz dziewczynka wychodzi prawie bez szwanku - ma tylko złamaną rękę. Ojciec zawozi Ponette do rodziny, ponieważ  musi wyjechać w sprawach służbowych. Nie bardzo jednak wie, jak postępować z córką, jak wyjaśnić jej fenomen śmierci. Ponette wie, że jej matka jest nieobecna, wierzy jednak, że przyjdzie do niej w snach lub czeka na łące, wciąż wyobraża sobie, że matka zaraz przyjdzie.