Portret o zmierzchu

- jest programowo ponury i pokazuje tendencyjnie wszystko w szaro-czarnych barwach; ponura jest jego tematyka i nastrój, przez co pozbawiony jest lekkości (a ta jest wyróżnikiem artystycznej klasy! Łatwo jest zrobić coś, co jest ponure i ciężkie, gorzej zrobić rzecz lekką, ale równocześnie dobrą i prawdziwą)
-...

Film ukazuje naturę większości kobiet, na szczęście nie wszystkich. Znudzenie i brak tzw. wrażeń sprawiają, że kobieta czuje się nieszczęśliwa, choćby żyła z najczulszym i najbardziej opiekuńczym mężem, który zapewnia jej godne, bogate życie. Te, którym brakuje odwagi, przyzwyczajają się do nudy, stają się zgorzkniałe,...

Film mnie zaskoczył, liczyłam na wyciskający łzy dramat, a okazało cię całkowicie inaczej. Nie wywołał u mnie żadnych skrajnych emocji, nie potrafię powiedzieć że mnie wzniósł, ani że mnie rozczarował. Zawiesił mnie w obojętności jak głównych bohaterów.

Serio nikt nie zrozumiał przekazu, że jest to obraz toksycznej relacji Rosjan z ich władzą? Że nawet kiedy władza ich gwałci, to nie potrafią z nią zerwać? Metafora jest mocno oczywista i brutalnie piękna, a oceny bardzo niskie...

Właśnie takich filmów mi brakowalo! Scena na urodzinach miażdzy :))
Nie wiem czy to syndrom sztokholmski u tej kobitki, obstawiałabym bardziej znudzenie zbyt poukładanym zyciem, chęć dostarczenia sobie wiekszych emocji, adrenaliny i ryzyka.