Widziałem wiele arcydzieł z różnych gatunków i w tym filmie arcydzieła nie widzę tak jak nie widziałem w trainspotting. Może to po prostu powód tego, że nigdy nie ćpałem (nawet nie paliłem trawki no chyba, że biernie od kogoś kto wypuszczał dym obok mnie, ale nigdy tego nie odczułem) i niedobrze mi się robi od oglądania ludzi o tak słabej woli. Nie nie jestem jakimś ascetą żeby było jasne. Nałóg jak i sekty to w mojej ocenie ścieżka dla ludzi, którzy łatwo ulegają wpływom i nie są w stanie sami kierować swoim życiem, więc uciekają od tego oddając się jakiejś używce czy "mentorowi". Patrzenie na to jak ktoś się stacza Cię porusza? Bo mnie obrzydza. Nie jest to obrzydzenie jak przy oglądaniu rozrywania człowieka końmi, ale po prostu obrzydzenie skierowane do istoty ludzkiej, która jest patetyczna w swoim braku asertywności. Czy ja ich piętnuję? Nie. Uważam, że takim ludziom trzeba pomagać, ale samo oglądanie ich "przygód" to żadna frajda dla normalnego człowieka bez uzależnień. Podobnie Las Vegas Parano - obejrzałem całość chyba tylko po to żeby utwierdzić się że to po prostu 2 godziny oglądania ćpunów i ich wizji przeplatanych z rzeczywistością.

Idąc Twoim tokiem rozumowania, wychodzi na to, że nie jesteś "normalnym" człowiekiem, skoro frajdę sprawiało Ci oglądanie przygód radosnej grupki socjopatów w "Mechanicznej Pomarańczy", czy poczynań profesjonalnego zabójcy Leona...

Nie każdy film ma na celu uszczęśliwienie widza. Wyraźnie napisałem, że "Przetrwać w Nowym Jorku" porusza trudne tematy i ciężko się go ogląda. Czy to źle? W żadnym wypadku! A to, że nie jesteś w stanie zobaczyć przesłania tego filmu i docenić kunsztu z jakim został zrobiony, to już Twój problem i Twoje zmartwienie.

Potraktowałeś ten film jakby promował narkomanię. A przecież jest dokładnie na odwrót.

Ciekaw jestem, jak oceniłeś takie tytuły jak "Scarface", "Blow", czy "Las Vegas Parano", gdzie narkotyki pokazane są w znacznie lepszym świetle, jak symbol luksusu, dobrej zabawy i szybkiego wzbogacenia się.

Dobra już dobra wiem, że ten film ma przesłanie i dlatego dostał 6, ale nie dałem 8-9, bo po prostu nie lubię oglądać ćpunów. Wspominasz o Mechanicznej - akurat przemoc lubię oglądać.

Nawet nie wiesz jak działa nałóg, a się wypowiadasz z wręcz zabawną pewnością siebie xD. Wiem że komentarz sprzed 6 lat, ale aż musiałem zareagować na te bzdury które przeczytałem. Jak widzę że ktoś sprowadza nałóg do siły woli to mnie ściska.

Mam zupełnie inne odczucia. Klimatem w ogóle mnie nie ujął. Nowy Jork wygląda tu jak na deskach teatru. To nawet zrozumiałe, patrząc na końcową scenę, jednak scenografia nie przytłacza odpowiednio, a zdjęcia są niekiedy wręcz tandetne (np. scena w domu Reggie'ego, kiedy mamy zbliżenia na jego twarz podczas walki Leo ze sobą). Co do samego Di Caprio, to moim zdaniem jest tu trochę za dużo szarży i tricków z "Co gryzie Gilberta Grape'a". Choć przyznam, że parę scen ma przegenialnych. Do tego dodałbym zbyt gładkie przejścia fabularne kiedy Jim wpada w uzależnienie, jak i kiedy z niego wychodzi. Coś tu ewidentnie zostało skrócone. Dodatkowo świetne postacie drugoplanowe, których też nikt do końca nie zagospodarował (mam na myśli przede wszystkim Diane Moody i Mickey'a). Na sam koniec jeszcze wspomnijmy o garści stereotypów (szkoła katolicka pozbawiona miłosierdzia, nauczyciel WF'u lubiący swoich uczniów zbyt mocno) i w moim odczuciu mamy film średni. Dobry do pokazania w szkole dla dzieciaków, ale nic poza tym.

Właśnie tak ciężki film o ciężkiej tematyce, wręcz odstraszający, ale jak prawdziwy =D>
Requiem for a dream, Candy, czy właśnie Przetrwać w Nowym Jorku, pokazują życie bez koloru i radości, jednak coś wnosząc do naszego życia po takiej terapii filmowej tylko ktoś naprawdę słaby sięga po igłę...
są inne lekkie umilacze :-D
Film oglądałem jakieś 15 lat temu i do tej pory wbija w fotel...

''Chyba najlepszy film z Leo w roli głównej. Aktor dał z siebie wszystko. ''

W ogóle się z tym nie zgodzę... Leo aktorem jest świetnym, ale akurat w tej roli mocno przesadził, próbując wcielić w tą postać i jej problemy. Kto był uzależniony od opioidów ten wie, że DiCaprio zaprezentował się tu mega sztucznie, przerysowanie, a nawet wręcz kiczowato... Wyszedł z tego trochę taki ''pastisz narkomanii''. Te ślinotoki u Reggie'go, przesadnie przedstawiony skręt czy dramaturgia pod drzwiami u matki, heh... Chciał dobrze, ale wcale nie wyszło to wiarygodnie. I ja nie winię tu Leo za to, że chciał dobrze oddać cały ten syf z którym musi się zmagać osoba uzależniona od heleny, ale... Powinni się skonsultować z osobą, która przez to przeszła, lecz która ma do tego jako taki dystans... Gdyby twórcy filmu i aktor o to zadbali, to rola naprawdę mogła być wybitna, a tak... Wyszedł pastisz. Sorry Leo, hehe :)

Ten film to koszmarek nowojorski o facecie bez talentu i pokrewnych mu dupkach. Każdy film ma klimat, tak jak zawsze jest jakaś pogoda. Brak gustu nie jest innym gustem.