Początek filmu Antonia na łożu śmierci. Następnie poznajemy jej życie, historię jej domu, a w nim ludzi. Antonia to silna i mądra kobieta. Widzimy, że życie może być warte przeżycia... Feminizm może to brzmi groźnie, ale w wykonaniu Antoni jest piękny.

Głowną bohaterką filmu jest tytułowa Antonia ( Willeke van Ammerlrooy), która tuż przed śmiercią wspomina swoje życie. Powraca pamięcią do dnia, kiedy tuż po zakończeniu II wojny światowej wróciła razem z najstarszą córką Danielle ( Els Dottermans) do rodzinnej wioski by zobaczyć się ze swoją umierającą matką. Postanawia wówczas osiąść na stałe w rodzinnym domu, który opuściła jako młoda dziewczyna. Początki nie były łatwe - sąsiadów raziła postawa samotnej matki, kobiety świadomej własnej wartości, odważnie broniącej własnego zdania nawet za cenę przeciwstawienia się większości mieszkańców wioski. Ale z biegiem lat ciepło i tolerancja Antonii przekonuje do niej wiele osób. Jej gościnny i otwarty pełen serdeczności dom stał sie przystanią dla samotnych i pokrzywdzonych.