Na początku chciałbym podziękować CSW w Toruniu za to, że miałem możliwość zobaczenia tego filmu w kinie Centrum. Tak bardzo czekałem na to dzieło, że wręcz pobiegłem na pierwszy z możliwych seansów.

Przed zobaczeniem filmu odradzam czytanie dalszej części tego wpisu.

Przechodząc do samego filmu, to muszę przyznać, że się nie zawiodłem, choć w trakcie filmu moja ocena mocno się zmieniała. Przez większą część filmu obserwowałem proces umierania dzieciństwa, który charakteryzował się mnogością intymnych scen. W pewnym momencie ilość i powtarzalność tych scen zaczęła mnie męczyć, ale po obejrzeniu całości trzeba przyznać, że te momenty były potrzebne, czy wręcz niezbędne. Film uderza we mnie najmocniej jako przedstawienie pułapki konformizmu, w którym mniej lub bardziej trwali wszyscy w tym filmie. Postać Christiana wyróżnia się w tym względzie najbardziej, bo to na nim konformizm odciśnie największe piętno. Finał zrobił na mnie ogromne wrażenie. Pozostawił we mnie poczucie bezsilności, przegranej oraz złość. To jest naprawdę bardzo smutna historia.