Od 2014 roku terrorystyczna organizacja Boko Haram atakuje wioski na pograniczu Kamerunu i Nigerii. Do jednej z nich, Kolofaty, trafiają uciekinierzy z gór. Zagrożenie utraty życia i groźba porwania dzieci stały się tu codziennością. Film podąża za braćmi Ibrahimem i Mohamedem oraz ich koleżanką z klasy Faltą. Dzieci, pomimo traumatycznych przeżyć, próbują kontynuować normalną edukację i bawić się, jak na swój wiek przystało. Reżyserka obserwuje ich z delikatnością i dyskrecją. Pozwala, aby ich język, sposób odczuwania i opisywania rzeczywistości oraz rytm dnia wyznaczały narrację filmu. W rezultacie otrzymujemy wyjątkowe studium kontrastów w strefie wojny: nadzieja i desperacja, niewinność i terroryzm, rzeczywistość i nieznana przyszłość, wpływy kultury zachodniej i perspektywa kultury tradycyjnej. Gdy dzieci szykują się do szkoły, słychać wystrzały na obrzeżach wsi, a obok boiska przechodzą żołnierze, patrolujący okolice. Reżyserka koncentruje się jednak na dziecięcym śmiechu i niewinności, bo to one przekraczają strach oraz niepewność jutra. Bohaterkami filmu są również matki, które straciły mężów.

W miejscowość Kolofata na dalekiej północy Kamerunu, w otoczeniu gór, tuż przy granicy z Nigerią, obserwujemy mieszkańców i uchodźców, którzy doświadczyli terroru ze strony organizacji ekstremistycznej Boko Haram. Wielu z nich w obawie o życie opuściło  miejscowość. Tylko stała obecność i ścisły patrol wojska pozwala zachować tu względne bezpieczeństwo. Dokument Cyrielle Raingou przybliża opowieści: dzieci, których rodzice zostali zabici przez terrorystów, kobiet które straciły mężów, oraz młodych chłopców, którzy uciekli z obozu Boko Haram i nie są w stanie poradzić sobie ze złem, którego doświadczyli. Mimo ciągłego zagrożenia, mieszkający tu ludzie starają się wieść normalne życie i układać plany na przyszłość.