Bogaty w symbolikę. Metafizyczny, pokręcony. Momentami bardzo przewidywalny. Momentami bardzo zaskakujący. Sprawia, że oglądając twój umysł pracuje. Balansuje na granicy przesady, ale i hipnotyzuje. Ostatnia faza wydaje się mocno spieprzona, tempo spada i nagle rodzą się kolejne pytania, chociaż wydawało się, że wszystko wiemy.
Miałam ogromny problem jak ocenić ten film. Po seansie leciały napisy, a ja myślałam i myślałam. Dalej myślę. Chyba towarzyszy mi taki chaos jak głównej bohaterce przez większość filmu. Domyślam się, że ten film budzi skrajne emocje, ale może taki był plan Triera? O symbolach, mocach nadprzyrodzonych i samym portrecie psychologicznym postaci m.in. odkrywaniu własnej seksualności można napisać osobne rozdziały.
Zaakceptować, oswoić czy zwrócić się z pomocą do Boga i uciec w modlitwę?