Dialogi jak dialogi

Oczywiście miało być "mnie", przepraszam za błędzik :)

- Coś nie tak ?
-Coś nie tak, z czym ?
-Z czymkolwiek.
- Co to w ogóle za pytanie, czy coś jest nie tak z czymkolwiek ?

Genialność tych dialogów bierze się z kreatywności braci Coen, czy są one już w książce, i oglądaliśmy tylko ich świetną adaptacje?

To drugie. Jestem właśnie w trakcie lektury - zaskoczyło mnie to, że grubo ponad 90% scen, dialogów z filmu to słowo w słowo z książki. Przynajmniej do pierwszego spotkania Mossa z Chigurhem - strzelaniny w hotelu (dotąd dotarłem). Generalnie polecam książki Cormaca McCarthy - przeczytałem wszystkie poza "Suttree" i "To nie jest kraj dla starych ludzi" (obu jeszcze nie skończyłem) i żadna mnie nie zawiodła ("Drogę" i "Blood Meridian" czytałem po kilka razy).

Dzięki, wiem już kto jest odpowiedzialny za genialne dialogi które są esencją tego dzieła , jestem w trakcie czytania trylogii Larssona , już chyba wiem co będzie następne .

Wszystkie dzieła McCarthego zasługują na uznanie. Facet pisze książki trudne w odbiorze, pisane poetyckim, choć ciężkim stylem, ale jednocześnie niezwykle głębokie i przejmujące. I piękne, pomimo ich mrocznej, brudnej tematyki. O dziwo, filmowcy mają rękę do adaptacji jego powieści. Po fenomenalnej Drodze i TKDSL, w planach jest Krwawy Południk. Osobiście chętnie zobaczyłbym tez adaptację Suttree.

W tym dialogu nie ma absolutnie nic nadzwyczajnego. Wręcz przeciwnie! Jest tak zwykły, że nigdy bym nie wpadł na to, żeby go w jakikolwiek sposób podkreślać. Ale ty wolisz wmawiać sobie, że w tym dialogu jest jakiś pierwiastek geniuszu. Co za bzdura.

Nie wiem ile lat żyjesz na świecie, prawdopodobieństwo, że więcej ode mnie, jest bardziej niż wysokie, ale dlaczego w ogóle nawiązuję do wieku: człowiek, mając mniej więcej 15-16 lat zaczyna dostrzegać, że ludzie są różni. Zaczyna czytać książki i oglądać filmy. Dla Ciebie Gombrowicz to geniusz, dla Twoich znajomych pozorant, w którego książkach nic nie dostrzegają. Dla Ciebie Schultz to przerost formy nad treścią, dla znajomych to największy przedstawiciel realizmu magicznego, mistrz prozy poetyckiej itd. To, że czegoś nie widzisz, nie znaczy, że inny wmawia sobie, że dana rzecz istnieje - może różnicie się sposobem postrzegania? Zerknąłem na Twój profil i widzę, że oceniłeś Prestiż na 5 gwiazdek - toż to bzdura! Tak świetny film?! No nie...pewnie wolisz wmawiać sobie, że jest kiepski zamiast przyznać, że jest świetny ;) - dyskusja na tym poziomie jest co najmniej zabawna. Co do samego dialogu - istotnie, wyrwany z kontekstu filmu "na papierze" nie prezentuje sobą nic szczególnego, ale wrzucony w kontekst historii i usta aktorów nabiera innego wymiaru. Poza tym to tylko zwykły przykład, który wpadł mi do głowy 1,5 roku temu, pisany na gorąco, kiedy emocje związane z filmem nie ostygły, w takiej sytuacji człowiek też myśli trochę innymi kategoriami. Prawdopodobnie nie odpowiedziałbym na ten komentarz, ale ta diagnoza psychologiczna o rzekomym "wmawianiu sobie" czegoś i skwitowanie wszystkiego "bzdurą" jednak wymagały sprostowania.
PS - myślę, że Salvador Dali powinien spalić swoją "Płonącą żyrafę", bo wielu ludzi nie rozumie tego obrazu i wygląda bzdurnie - jego fani wolą wmawiać sobie, że "dzieło" ma pierwiastek geniuszu, zamiast zwyczajnie przyznać, że Matejko jest lepszy - bzdura...
Pozdrawiam serdecznie :)

Masz absolutną rację. Niestety sądy estetyczne w odróżnieniu od sądów logicznych są zawsze prawdziwe. Wystarczy, że jest choćby jedna osoba, której podoba się umorusany w gównie, samozwańczy artysta, w rzeczywistości będący zwykłym beztalenciem i hochsztaplerem, który z kontrowersji i filozoficznej otoczki swoich wątpliwej jakości "dzieł" uczynił sobie sposób na życie, a trzeba uznać taki performance za formę sztuki.

Jeżeli rozpatrujemy powyżej cytowany przez Ciebie dialog w kategoriach indywidualnych zapatrywań/gustów/odczuć/subiektywnych perspektyw, wówczas obaj mamy rację. Dialog ten jest przejawem iskry geniuszu (Twój punkt widzenia), a zarazem kompletnie zwykłą, pospolitą i do bólu bezwartościową pogadanką (mój punkt widzenia). Proszę tylko, nie traktuj tego jako przytyk w stosunku do Twojej osoby. Po prostu zawsze intrygowały mnie sądy innych osób dotyczące rzeczy, które nie tylko nie wzbudzają we mnie nawet odrobiny zachwytu, lecz nierzadko są całkowicie sprzeczne z moim sposobem widzenia świata, a w tym konkretnym przypadku - postrzegania sztuki.

Ten dialog nas delikatnie poróżnił, Patryku, ale - jak się okazuje - zupełnie niesłusznie, ponieważ wysoko oceniane przez Ciebie filmy są przeze mnie w większości uznawane za arcydzieła kinematografii. Głos wewnętrzny podpowiada mi, że równy z Ciebie gość, a na temat tego dialogu wypowiedziałem się, ponieważ nie dostrzegłem w nic absolutnie niczego nadzwyczajnego.

Pozdrawiam

Też cenię sobie kontakt z ludźmi o zupełnie innym sposobie myślenia, czy też sposobie postrzegania świata. Jak to ładnie ujął Kapuściński - drugi człowiek, "Obcy", jest dla nas lustrem, w którym możemy zobaczyć swoją prawdziwą twarz. Dzięki za odpowiedź na komentarz - pozdrawiam i życzę odnajdywania niszowych perełek kinematografii. Czasem zerknę, a nuż coś ukradnę.

W koncu ktos napisal cos madrego. Popieram w stu procentach. Pozdrawiam.

Muszę dodać jeszcze jeden:
- Czy pan mnie zabije? (roztrzęsiony głos księgowego)
- To zależy... Czy mnie widzisz? (i to psychopatyczne spojrzenie).