Ten film niestety wygrał Srebrnego Niedźwiedzia, dlatego chcąc nie chcąc - trzeba się z nim liczyć. Szkoda, bo inaczej po prostu machnęłabym ręką, twórczość Szumowskiej nigdy nie była mi po drodze. Ale z racji tak dużego wyróżnienia na Berlinale, no po prostu nie wypada przejść obok tego filmu obojętnie. A więc poszłam do kina i nie mogłam uwierzyć co ja paczę.
Ten film nie ma pojęcia, co chce przekazać. Jest to zbiór nieśmiesznych, bo już dawno ogranych scenek z życia polskiej wsi - pijaństwo, obłuda, wulgarność, zawiść, itd, itd. Żadnej puenty, żadnego rozwoju bohaterów, próby zrozumienia, sam fakt przeszczepu twarzy jest nieistotny, nie ma żadnego odnajdywania na nowo swojej tożsamości, nie ma nic.
Ot, znacznie większa zabawa was czeka, jeśli puścicie sobie playlistę polskiej patologii na youtube.
Miałam głębokie poczucie, że reżyserka nie ma pojęcia o tematach, o których opowiada, z ekranu padają tylko męczące frazesy.
Szumowska po prostu chichra się zza kadru jacy to są śmieszni Polacy-cebulacy, nota bene, ten termin powstał dzięki legendarnemu youtuberowi Testovironowi;), tyle, że Testoviron świadomie strollował internet, a Szumowska autentycznie czuje się lepsza od swoich bohaterów. A przez tę nieświadomość twórczą i to, jakim jest człowiekiem, ostatecznie ten film jest, a i owszem, o buractwie i cebulactwie, ale głęboko zakompleksionej swoim pochodzeniem reżyserki.
Płycizny scenariuszowej nie ratuje nawet bardzo ciekawa technika operatorska wykorzystana w tym filmie, która moim zdaniem również jest słabo sfunkcjonalizowana.
W moim odczuciu ten film był z góry skrojony na kontrowersję - wykorzystanie głośnej sprawy Galasińskiego, aby zrobić mierny, płytki film o tym, jacy Polacy są zaściankowi - po prostu musiał wywołać burzę. Oczywiście znalazła się cała rzesza ludzi wynajdujących życzeniowo dziesięć den tego filmu i przekonujących, że tylko ci najinteligentniejsi potrafią docenić humor Szumowskiej, inni po prostu lubują się tak klasycznie po polaczkowemu w samobiczowaniu i utwierdzaniu się na jak śmierdzącej cebulą ziemi wyrośli, której zawstydzającego zapachu nigdy nie zmyją, nieważne jak daleko wyjadą.
Ale nie dajmy się zwariować. W tym wypadku nie mam wątpliwości - król jest nagi. Po prostu. Film jest nieodkrywczy, źle rozpisany, nudny, przestrzelony, nie ma nic do powiedzenia.
Jedynie co go ratuje, to bardzo niebanalne zdjęcia, muzyka oraz fantastyczna obsada, która robi co może, aby swoje postacie jakkolwiek uczłowieczyć pośród tego wysypiska stereotypów i klisz.
Pełna recenzja bogata w gorzkie słowa tutaj: https://www.youtube.com/watch?v=z3bJH7XYsUI