Jedyne, co uchroniło mnie przed zaśnięciem po +/- 20 minutach to kubek dobrej, mocnej kawy i charakterystyczny pusty śmiech sporej części widzów dobiegający od czasu do czasu z głębi sali. Chyba tylko cudem wytrwałem do końca w nadziei, że coś mimo wszystko ruszy z miejsca. Niestety. Przypuszczenia z początku seansu w pełni się potwierdziły. W efekcie był to chyba jeden z najdłuższych filmów jakie miałem okazję obejrzeć mimo, że to tylko nieco ponad 1,5h. Kilkoro z obecnych postanowiło jednak skrócić swe cierpienia i zwyczajnie wyjść.

Dłużyzny, których końca nie widać (zwłaszcza na początku). Scenariusz (mimo, iż ponoć inspirowany prawdziwymi wydarzeniami) stworzony chyba na kolanie w przerwie na lunch. Dialogi tak płytkie i banalne, że aż żal za gardło ściska. Jedne, z najtańszych możliwych efekty specjalne (wysokość budżetu zresztą mówi sama za siebie). Fabuła płytka jak kałuża trzy dni po deszczu. Suma summarum film praktycznie o niczym. Zakończenie na tym samym poziomie co i sam początek – jednym słowem dno, wodorosty i dwa metry mułu. 2/10 tylko dlatego, iż mam świadomość, że mogło być gorzej. W przeciwnym razie zabrakłoby skali, by to ocenić.