Fajny komentarz. Adekwatny do filmu. Przyjemnie było przeczytać.

I jeszcze lubisz Marzycieli?! To ci gratka!

Ja to rozumiem tak, że piękne ideały młodości - jak sam napisałeś, piękna i subtelna scena miłości - nie są w stanie przetrwać konfrontacji z rzeczywistością. Że to, co tak zaciekle odrzucali i kontestowali w młodości - czyli, mówiąc w wielkim skrócie, sposób życia i system wartości swoich starych - stało się w końcu udziałem również ich samych. Końcówka jest bardzo gorzka, ale jednocześnie bardzo życiowa.

Powiem więcej, to symboliczna scena. Ideały młodości (a także szerzej: ideały tamtych czasów) rozsypały się w proch, a co pozostało? Muzyka. Początek/koniec filmu można bowiem interpretować i tak, że tytułową balladę słyszy córka w swoich słuchawkach. Byłoby to spełnienie przepowiedni z listu dziewczyny: "muzyka Beatlesów będzie trwać wiecznie". Ars longa i tak dalej.

Fajnie to opisałaś. Wg mnie końcowa scena ma na celu zrównoważenie.

Moim zdaniem scena rozwodu to nawet nie tyle odnosi się do ideałów młodości, co do ich związku. Początki były bardzo burzliwe. Namiętność, pasja, bunt. Ale potem trzeba było żyć ze sobą i okazało się, że namiętność wygasła i niewiele albo i nic ich nie łączy.