#ZimnaWojna
Przyznam szczerze, #Ida nie zrobiła na mnie piorunującego wrażenia. Doceniłem grę aktorską oraz zdjęcia, ale sama historia mnie nie porwała. Tutaj jest całe szczęscie inaczej. :)

Nowy film Pawlikowskiego to operatorski majstersztyk.
Urzekają czarno-białe zdjęcia, które są przemyślane (kadr z lustrem w tle to perełka!) i dopracowane pod każdym względem (format 4:3 idealnie współgra z kadrami).
Warto zwrócić uwagę na wyjątkową koncepcję, polegającą na ostrzeniu i kadrowaniu w taki sposób, by główni bohaterowie skupiali na sobie całkowitą uwagę widza, nawet występując wśród tłumu ludzi (coś w stylu Wesa Andersona). Dzięki temu, każda scena jest jak obraz.
(zauważyłem też podobieństwa do Whiplash podczas sceny Jazzowej - zwróccie uwagę na "przejścia", praktycznie identyczne jak u Chazella)

Co do gry aktorskiej - jak to mawia stare krośnienskie przysłowie - kiedy Szyc wypada dobrze na ekranie, wiedz że to będzie dobry film. Z Tomaszem Kotem mam jednak problem… Z jednej strony, do jego gry trudno jest się przyczepić - w bezbłędny sposób zagrał wycofanego, introwertycznego, a jednocześnie beznadziejnie zakochanego. Z drugiej strony, czegoś tu zabrakło (aktorskiej transformacji?!)

Tym właśnie różni się od wybitnej Joanny Kulig, która moim zdaniem powinna zebrać wszystkie możliwe nagrody i gratulacje. Rola Zuli, to dla aktorki, rola życia. Jest głośna, prosta, utalentowana, zagubiona, pijana, szczęśliwa, smutna, zakochana i co więcej, potrafi nawet połączyć te wszystkie stany podczas jednej sceny(na przyjęciu w Paryżu). Chapeau bas.
Nagroda (w Cannes) Pawlikowskiemu się po prostu za ten film należała (głosem Szydło). Wszystko jest w nim dopięte na ostatni guzik. Jest przemyślany i widać w nim ogromne serducho.

Tak, scenariusz jest banalny. Tak, czasem zdarzą się "coelhizmy". Tak, zachowania bohaterów irytowały - ale szczerze? Absolutnie mi to nie przeszkadzało. Bo całość ogląda się wyśmienicie.
Idźcie na to do kina, warto.

8/10