"Pogoń za miłością" - premiera już dziś w BBC First!

"Pogoń za miłością" to adaptacja słynnej powieści Nancy Mitford, komediodramatu o miłości i przyjaźni, którego akcja rozgrywa się w Europie w okresie międzywojennym. Seria opowiada o przygodach i niepowodzeniach charyzmatycznej i nieustraszonej Lindy Radlett, granej przez Lily James ("Mamma Mia! Here We Go Again", "Rebeka", "Kopciuszek") oraz jej najlepszej przyjaciółki i kuzynki Fanny Logan, granej przez Emily Beecham ("Kwiat szczęścia", "Cruella").

Pochłonięte pragnieniem odnalezienia miłości i wyjścia za mąż, obie kobiety poszukują idealnego męża, a ich przyjaźń zostaje wystawiona na próbę, gdy postanawiają podążyć zupełnie innymi drogami. Podczas gdy Fanny wybiera życie ustatkowane, Linda decyduje się pójść za głosem serca, które prowadzi ją w coraz dziksze i coraz bardziej gorszące miejsca.

W dalszej obsadzie znaleźli się m.in. Dominic West ("The Affair", "Nędznicy") i Dolly Wells ("Drakula") jako rodzice Lindy - wujek Matthew i ciocia Sadie Radlett, Andrew Scott ("Fleabag", "Sherlock") jako Lord Merlin - bogaty i ekscentryczny sąsiad Raddletów oraz sama autorka scenariusza Emily Mortimer jako matka Fanny.

Zdjęcia do filmu odbyły się w zeszłym roku w okolicach Bristolu i Bath oraz w Bottle Yard Studios, a niektóre sceny zostały zrealizowane w Paryżu.


Premiera w Polsce już dziś o godz. 22:30 na kanale BBC First!

Tylko u nas! Wywiad z Emily Beecham (Fanny Logan)

Opowiesz nam o "Pogoni za miłością"?
Historia opowiedziana jest z perspektywy Fanny, która pełni rolę narratora. Ma obsesję na punkcie Lindy, która jest jej najlepszą przyjaciółką. Jest introwertyczką; ta opowieść jest jej podróżą w poszukiwaniu swojego głosu. Jest kroniką ich wędrówki ku miłości, odkrywania swojego miejsca, roli, pasji i sensu życia. Jako kobiety doświadczają pewnych społecznych ograniczeń, ale jest to szalenie barwna historia. I absolutnie prześmieszna. Nancy Mitford cechowało ostre, przewrotne poczucie humoru. Linda i Fanny reprezentują różne typy osobowości, ale kiedy są razem, widzimy czego brakuje jednej z nich, a co posiada druga. W pewnym sensie tworzą więc kompletną osobę. Przez większość czasu w tej opowieści oglądamy Fanny zamartwiającą się kłopotami, w które wpada Linda.

Kim jest Fanny i co skłoniło cię do przyjęcia tej roli?
Fanny została porzucona przez rodziców i oddana pod opiekę ciotki Emily. Linda jest jej kuzynką, dlatego Fanny spędza każde Boże Narodzenie z Radlettami. Ciotka Emily wierzyła w sens edukacji, ale wuj Matthew reprezentował stanowisko, że kobiety wykształcenia nie potrzebują - wystarczy, że nauczą się francuskiego i jazdy konnej. Jest taki cytat Ingrid Bergman, który moim zdaniem idealnie pasuje do Fanny: "Byłam najbardziej nieśmiałym człowiekiem, jakiego można sobie wyobrazić, ale miałam w sobie lwa, który nie pozwolił się uciszyć". Kto wie, może sama zaczerpnęła inspirację od Nancy Mitford... Było mnóstwo powodów, dla których chciałam zagrać tę postać, więc kiedy dostałam maila z propozycją, odpisałam wielkimi literami: "KOCHAM EMILY MORTIMER". Scenariusz jest ogromnie pasjonujący, przeplata szelmowskie poczucie humoru z momentami dojmującego smutku i wzruszającej przyjaźni. Sądzę, że taki portret relacji dwóch kobiet, gdzie jest seks, macierzyństwo, praca i aspiracje może rezonować ze współczesną publicznością. Z pewnością książka ta szokowała w czasach jej publikacji. Fanny jest postacią, z którą łatwo się identyfikować. Sądzę że kobiety mają silną potrzebę ekspresji swoich doświadczeń. Fanny właśnie tak robi, ale potrzeba będzie trochę czasu zanim odnajdzie siebie i sobie zaufa. Jest niedoceniana, ale ostatecznie spełni się w życiu. 



Jaka relacja łączy Fanny z Lindą?
Budzą w sobie wzajemny podziw, ale i frustrację. Fanny poczuwa się do siostrzanej, czy wręcz matczynej odpowiedzialności za Lindę, którą przecież zna od dziecka. Linda posiada wiele wspólnych cech osobowości z matką Fanny, którą inni nazywają "Narowista", ponieważ nie daje się okiełznać, ucieka z życia zarówno Fanny, jak i mężczyzn. Jej córka odnosi się do niej z ogromną dezaprobatą i ma świadomość, że matce nie przynosi to poczucia bezpieczeństwa czy szczęścia, ale widzi, że Linda podąża tą samą drogą. Fanny jest co i rusz porzucana przez żywiołową, impulsywną i kochającą rozrywki Lindę, ale kiedy są razem, odnajduje w sobie pewne wyzwolenie, które zanika zawsze, gdy Linda odchodzi.

Jak wyglądają relacje Fanny z wujem Matthew i lordem Merlinem?
Fanny z pewnym lękiem przyjeżdża w odwiedziny do rodziny Radlettów. Wuj Matthew nie wierzy w sens kształcenia kobiet i Fanny ma wrażenie, że jej nienawidzi. Nie znosi wykształconych kobiet i ciągle ją krytykuje, więc Fanny się go boi. Wskutek upływu czasu i przeżytych nieszczęść wuj staje się jednak mniej przerażający. Lord Merlin z kolei nigdy nie zwraca uwagi na Fanny, ciągnie go do Lindy, bo dostrzega w niej romantycznego ducha - no i oczywiście piękno. Fanny jest dla Merlina niewidzialna. Albo jej nie dostrzega, albo nie ma dla niej czasu.

Co sądzisz o materiale źródłowym?
Mnóstwo osób mówiło mi, że to ich ulubiona książka. Jest mroczna, polityczna, przezabawna i po prostu niesamowita. Nancy była niekonwencjonalną pisarką. Rzadko śmieję się ze scenariuszy komediowych, ponieważ bywają dość subiektywne, ale tym razem naprawdę się uśmiałam. Taka bolesna niezręczność, której doświadcza wiele z tych postaci jest wyjątkowo komiczna. W jednej chwili ogarnia nas przerażenie, a w następnej śmiejemy się na głos.

Jakie masz wrażenia z jazdy konnej podczas pracy nad serialem?
Fanny kiepsko jeździ. Kiedyś, kiedy byłam młodsza dużo jeździłam konno, ale okazuje się, że o wiele łatwiej jest jeździć dobrze niż źle! Kiedy jeździsz źle, tracisz równowagę i robi się z tego naprawdę przerażające przeżycie.

Jak Fanny poradziłaby sobie z randkami w dzisiejszych czasach?
Gdyby akcja toczyła się współcześnie, Fanny postąpiłaby odwrotnie. Ustatkowałaby się później a najpierw oddała się pisarstwu.

Opowiedz nam o kobiecej przyjaźni, która została ukazana w "Pogoni za miłością".
Linda i Fanny podejmują całkowicie odmienne decyzje, a łącząca je przyjaźń podlega wielkim przemianom w miarę jak dramatycznie zmienia się ich sytuacja życiowa. Moim zdaniem wiele kobiecych przyjaźni ma dość intymny charakter. Czasami potrzebują swojej przyjaźni bardziej , czasem mniej. Nieraz mijają miesiące czy nawet kilka lat, kiedy prawie w ogóle się nie przyjaźnią, zanim odnajdą się ponownie.