Andrzej Szalawski 

Andrzej Szalawski (właśc. Andrzej Pluciński) urodził się 4 grudnia 1911 roku w Warszawie. Zmarł 11 października 1986 roku w Warszawie. Przed wojną uczęszczał na lekcje śpiewu do Ady Sari i Adama Didura. Po ukończeniu studiów występował we Lwowie i Poznaniu. Po wybuchu II wojny światowej w 1939 roku był uczestnikiem kampanii wrześniowej. W latach 1940-41 występował w powstałym na terenach okupowanych przez Związek Radziecki teatrze Węgierki. Po wkroczeniu Niemców wrócił do Warszawy i grał w teatrach. Był lektorem hitlerowskiej kroniki filmowej. Równocześnie w latach 1941-43 był oficerem kontrwywiadu Armii Krajowej a od od 1943 roku wydziału śledczego Komisji Walki Podziemnej na Warszawę.
Pod zarzutem współpracy z okupantem, Andrzej Szalawski miał po wojnie zakaz wykonywania zawodu aktora. W okresie badania jego sprawy przez Związek Artystów Scen Polskich spędził sezon 1945/46 w Teatrze Miejskim w Jeleniej Górze, gdzie wykonywał m.in pracę stolarza i kierowcy. W latach 1946-1958 związany był ze scenami łódzkimi: z Teatrem Wojska Polskiego, Teatrem Nowym i Teatrem im. Jaracza. W latach 1958-65 grał w Teatrze Narodowym w Warszawie, w latach 1965-74 był aktorem Teatru Wybrzeże w Gdańsku, w latach 1974-80 Teatru Powszechnego w Warszawie. Na emeryturę przeszedł w 1980 roku. Był ojczymem aktora Marcina Trońskiego.