Andrzej Zieliński I

Umiejętności aktorskie Andrzeja Zielińskiego znamy od dawna - jego role podziwiać można w kinie, telewizji, w teatrze - są najwyższej marki.
Życie prywatne aktor ukrywa i chwała mu za to. Wywiadów zbyt często nie udziela (jak twierdzi, nie ma zbyt miłych doświadczeń w tej kwestii, ale jak się już zdecyduje to...
Telewizyjne rozmowy, wywiady prasowe ukazują nam aktora jeszcze w innym świetle: jako ciepłego, wrażliwego i romantycznego człowieka, faceta z poczuciem humoru i honoru, z dystansem do samego siebie, człowieka lubiącego swój zawód (a to wszystko staje się w dzisiejszych czasach rzadkością).
Pan Andrzej lubi jeździć konno (choć dawno nie miał ku temu okazji - kontrakty zabraniają!), kucharzyć i fotografować. Jest uzależniony od Rzymu - stara się odwiedzać to miasto co roku, ale nadmiar obowiązków nie sprzyja ostatnio realizacji tych planów.
Lubi podróżować po świecie bez przewodników (w dzieciństwie lubił geografię); od wystawy rzeźby, czy malarstwa woli spacer po ogrodzie botanicznym.
Chętnie ogląda Animal Planet ("patrząc na zwierzęta można wiele dowiedzieć o ludziach(...), chociaż rzadko zdajemy sobie z tego sprawę").
Wierzy w prawdziwa przyjaźń damsko-męską, czego jest przykładem.
Bardzo ciepło wypowiada się na temat Agnieszki Glińskiej, z którą od dawna współpracuje: "Agnieszka potrafi wydobyć z człowieka to, co w nim najlepsze, sprawić by się otworzył. Zastanawiam się, co by ze mną było, z moją karierą zawodową, gdybym jej nie spotkał".
Z sympatią mówi również o Teatrze Współczesnym, z którym związany jest od 2001 roku: "To wyjątkowy teatr pod każdym względem, ma swoją magię. To jest bardzo dobrze zorganizowany teatr, co daje mi poczucie bezpieczeństwa artystycznego. Ten teatr jest dla mnie ostoją spokoju, gwarancją dalszego funkcjonowania w zawodzie. Gdzie indziej doświadczyłem, że nazbyt wielu brakuje pokory i szacunku dla zawodu, nieodpowiedzialności, chamstwa i amatorszczyzny".
Andrzej Zieliński z powodzeniem wykorzystuje w zachodnich produkcjach znajomość języka angielskiego: "Nie mam kłopotów z tym językiem, choć jestem samoukiem. Angielski z krótkimi, często dźwiękonaśladowczymi słowami, to świetny język do grania".
Aktor tłumaczy również sztuki teatralne.
Nie znosi zabaw sylwestrowych (" i z czego tu się cieszyć! Ludzie tak się moszczą, jakby mieli żyć 500 lat, a nie będą").
W Warszawie mieszka od 1990 roku, ale do tej pory nie przyzwyczaił się, że... tak tu płasko ("dla mnie, człowieka z południa, to jest straszne!").
Często grywa lub spotyka się na planie filmowym lub teatru telewizji z Arturem Żmijewskim (były to między innymi "Beyond Forgiveness", "Złoto dezerterów", "Ekstradycja", "Na dobre i na złe" czy wspólne spektakle Teatru Telewizji: "Blues", "Krótki kurs medialny" czy "Edward II' oraz Dominiką Ostałowską ( "Niektóre gatunki dziewic" czy "Złoto dezerterów").