Charlie Chaplin

Charles Spencer Chaplin

8,6
7 421 ocen gry aktorskiej
Charles Chaplin to jedna z najwybitniejszych postaci światowego kina. Utożsamiany z osobą małego włóczęgi w meloniku.

Urodził się 16 kwietnia 1889 roku w Londynie (Anglia, Wielka Brytania). Od dzieciństwa występował z rodziną w music hallu, od 1907 roku w zespole pantomimicznym Freda Carno. W czasie tournée po Stanach Zjednoczonych (1914 rok) został zaangażowany przez Macka Sennetta do filmu. Do 1919 roku wystąpił w kilkudziesięciu krótko- i średniometrażowych obrazach, m.in. w "Charlie bokserem", "Charlie włóczęga", "Imigrancie", "Spokojnej ulicy", "Pieskim życiu", "Charlie żołnierzem". Pozostałe filmy, które zrealizował to m.in.: "Brzdąc", "Gorączka złota", "Cyrk", "Światła wielkiego miasta", "Dzisiejsze czasy", "Dyktator", "Pan Verdoux", "Światła rampy", "Król w Nowym Jorku" czy "Hrabina z Hongkongu".

W 1964 roku (wydanie polskie 1967 rok) Chaplin opublikował wspomnienia zatytułowane "Moja autobiografia". W 1954 roku został laureatem Światowej Nagrody Pokoju. W 1971 roku nagrodzony Oscarem za całokształt twórczości. Twórca zmarł 25 grudnia 1977 roku w wieku 88 lat.
Kochał kobiety i skandale. Był reżyserem, aktorem, śpiewał i komponował piosenki. Jego charakterystyczna postać z zawadiackim wąsikiem, w przyciasnej marynarce i śmiesznym meloniku na zawsze weszła do kanonu kina. Mimo, że czasy niemego filmu odeszły w niepamięć, postać niedbale wymachującego bambusową laseczką Chaplina wciąż jest synonimem dobrej komedii.

Charlie swoje pierwsze kroki aktorskie stawiał już jako pięcioletni brzdąc. Jego rodzinny dom był bardzo biedny. Ojciec alkoholik zmarł na marskość wątroby, a matka po przeżytym załamaniu nerwowym została zamknięta w zakładzie psychiatrycznym. Charlie razem z bratem trafił pod skrzydła instytucji opiekuńczych. Jego zły los się odmienił, kiedy wraz z grupą komediową wyemigrował w 1912 roku z Anglii do Stanów Zjednoczonych. Szybko stał się jedną z gwiazd wytwórni Keystone Film Company. Wystąpił między innymi w: "Zabawnym romansie Charliego i Loloty", "Brzdącu", "Duszach na sprzedaż", "Gorączce złota", "Cyrku", "Światłach wielkiego miasta", "Dzisiejszych czasach", "Dyktatorze", "Panu Verdoux", "Światłach rampy", "Królu w Nowym Jorku".

Choć najczęściej Charlie kojarzy się z sympatycznym, ale niezbyt przystojnym pechowcem, który nie znajdował uznania w oczach kobiet, to w rzeczywistości był prawdziwym amantem. Czterokrotnie żonaty, przypisywano mu również romanse z najpiękniejszymi gwiazdami kina. Wśród jego zdobyczy wymienia się Polę Negri, Ednę Purviance i Marion Davies. W 1972 roku został uhonorowany Oscarem za całokształt twórczości, a rok później otrzymał statuetkę za muzykę do filmu "Światła rampy".
Charles Chaplin (1889-1977)

Angielski aktor i reżyser filmowy, scenarzysta, producent i kompozytor muzyki do swych filmów. Jedna z najwybitniejszych postaci światowego kina. Stworzył postać trampa kroczącego kaczym chodem, w podniszczonym dandysowatym ubraniu. Najczęściej grywał role osób odepchniętych i zdeklasowanych, którzy sprytem pokonują ludzi pięknych i bogatych. Pierwszy połączył błazenadę z wrażliwością na krzywdy ludzi z nizin społecznych. Czołowy reprezentant komedii slapstickowej opartej przede wszystkim na gagach, wprowadzał stopniowo do swych filmów dramatyczne problemy, takie jak nędza, głód, bezrobocie, zagrożenie wojną. Chaplin był człowiekiem dystyngowanym, pełnym uroku gawędziarzem i ciekawym rozmówcą, bywał wybuchowy i kłótliwy. Stworzył postacie, które go opanowały.

Wygląd:
Twarz biała, niby osypana mąką czy powleczona kredą, chociaż twarz żywego człowieka. Żywa i zarazem niby ulepiona z gipsu. W niej czarne punkty oczu (Oczy Chaplin miał wprawdzie jasne, ale obwodził je czarną krechą i kładł wokół nich ciemne cienie). Nad oczami grube krucze brwi, pod nosem czarny, przycięty w "trapez" wąsik. Włosy Charliego także były zawsze kruczo czarne. Biel i owa czerń kontrastowały ze sobą gwałtownie. W ten sposób twarz Charliego stawała się nieruchoma i pozbawiona wyrazu jak twarz kukiełki. Zarazem bogata mimika stale naruszała tę martwotę.

Kochał balet, miał przyjaciół wśród tancerzy, podziwiał ich sztukę. Wiele razy potrafił oglądać te same balety, znał je na pamięć, muzykę i poszczególne role. Podczas spotkań z tancerzami nie tylko analizował ich występy, ale je naśladował chętnie przy tym parodiując. Urodził się w Londynie Od dzieciństwa występował z rodziną w music hallu, od 1907 w zespole pantomimicznym Freda Karno. W czasie tournee po USA w 1914 roku zaangażowany został przez Macka Senneta do wytwórni Keystone, gdzie początkowo tylko występował, a później także współreżyserował komedie slapstickowe. Następnie stał się samodzielnym twórcą i wykonawcą głównych ról, w których zaczął krystalizować się jego charakterystyczny wizerunek trampa (wąsik, melonik, laseczka). Jego filmy stopniowo przemieniały się z prostych burlesek w wyrafinowane tragikomedie z wyraźnym przesłaniem społecznym.

Już w pierwszych filmach, w których występował, zaskakiwał oryginalnymi zagraniami. Jednym z pierwszych gagów Chaplina było posługiwanie się lewą ręką: w momencie kiedy oto zamykające się drzwi miały już uderzyć go w twarz, a widzowie czekali na gest ręki prawej, Charlie w ostatniej chwili wyciągał lewą. Ten gag należał jednak do "wrodzonych", gdyż Chaplin był mańkutem. Ale były też "odziedziczone" czy podpatrzone. Swój sławny przepraszający uśmiech, z palcami dotykającymi warg, miał podobno po matce; zaś pamiętne mijanie rogów ulicy, kiedy to zakręcał w miejscu, z uniesioną jedną nogą, podpatrzył w dzieciństwie u pewnego starca. Resztę wymyślił; albo wyniósł ze sceny. Chodził kaczym chodem, kłaniał się melonikiem chwytając go od tyłu, jak żongler igrał bambusową laseczką.

Jego film debiutancki nazywa się „Charlie się kocha”

Pobierz aplikację Filmwebu!

Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
phones