Ellen Burstyn

Zanim została aktorką, parała się różnych zajęć. W wieku czternastu lat była kelnerką, potem rzuciła szkołę, by zająć się pracą modelki, a następnie występować jako showgirls. W 1975 zadebiutowała na Broadwayu w "Fair Game". W 1963 roku pojawiła się w serialu "Doktorzy", ale uznanie przyniosła jej rola w "Goodbye Charlie" oraz występ w "Ostatnim seansie filmowym" Petera Bogdanovicha, który zaowocował prawdziwym przełomem w jej karierze artystycznej. Otrzymała za niego nominację do Złotego Globu i nagrodę Amerykańskiej Akademii Filmowej. W 1972 roku zagrała u boku Jacka Nicholsona w "The King of Marvin Gardens", a wkrótce potem wystąpiła w "Egzorcyście" Friedkina. Kolejnego Oscara zdobyła za film "Alicja już tu nie mieszka", w którym zagrała kelnerkę, wykorzystując swoje doświadczenia pozaekranowe. Mimo spektakularnych sukcesów filmowych, nie zrezygnowała z występów w teatrze, zdobywając nagrodę Tony za udział w sztuce "Some Time, Next Year". Choć lata osiemdziesiąte nie obfitowały dla niej interesujące propozycje aktorskie, nie zniknęła z ekranu, pojawiając się w serialu telewizyjnym "Ellen Burstyn Show". W następnej dekadzie obsadzana była głównie w rolach drugoplanowych, m.in. w "Kiedy mężczyzna kocha kobietę" oraz w "Skrawkach życia". Rok 2000 przyniósł cztery ważne role - wystąpiła w "Ślepym torze", "The Exorcist - The Version You've Never Seen", "Walking Across Egypt" oraz głośnym "Requiem dla snu". Jako pierwsza kobieta została prezesem związku aktorów, Actor's Equity.