Ferenc Puskás I

Ferenc Puskás urodził się 2 kwietnia 1927 roku w Budapeszcie. Był najlepszym piłkarzem w historii węgierskiego futbolu. To głównie dzięki jego dobrej grze reprezentację Węgier na początku lat 50' zaczęto nazywać "Złotą jedenastką".

Jego kariera rozpoczęła się w czasie trwania II wojny światowej - w 1943 roku zadebiutował w Kispescie Budapeszt. Dwa lata później, dokładnie 20 sierpnia 1945 roku, udanie debiutuje w reprezentacji w meczu z Austrią, w którym to zaliczył pierwsze trafienie, a Węgry cieszyły się z wygranej 5:3. Z Kispestią wiele razy zdobywał mistrzostwo kraju. Kilkakrotnie został królem strzelców. W owym czasie nie było silnych na reprezentację Węgier. Z "Pancho", bo taki dostał pseudonim, jako kapitanem przez pięć lat nie doznali żadnej porażki! Reprezentacja Węgier pokonała w 'Meczu Stulecia' 25 listopada 1953r. na Wembley w wielkim stylu Anglię 6:3. Była to ogromna sensacja - pierwsza porażka Anglików na słynnym Wembley! W Budapeszcie w rewanżu Węgry zwyciężyły Anglików 7:1! W 1952 roku Puskas z kolegami z drużyny narodowej zdobywa złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich w Helsinkach po zwycięstwie w finale z Jugosławią. Pierwszy mecz na Mistrzostwach Świata w 1954 roku, to dwie bramki Ferenca i pogrom Korei Południowej 9:0! Kolejny przeciwnik to RFN, których ogrywają 8:3! Puskas zostaje kontuzjowany i nie wystąpił w meczu przeciwko Brazylii (4:2). Postanawia jednak zagrać mimo kontuzji w finale z Niemcami, z którym wygrali wcześniej 8:3. Już po 8 minutach jest 2:0 i wydaje się, iż nie będzie żadnej niespodzianki, a tytuł zasłużenie wywalczą Węgrzy. Niespodziewanie Niemcy strzelają 3 bramki, jeszcze Puskas strzela niesłusznie nie uznaną bramkę i mecz kończy się nieoczekiwanym zwycięstwem RFN. Dla Węgrów tragedia, a główny winowajca to według nich Puskas. Karierę reprezentacyjną Węgier zakończył z 84 występami na koncie i 83 golami! Po trzynastu sezonach spędzonych w ojczyźnie zakupiony został do Realu Madryt. W "Królewskich" Puskas spędził 10 lat i wygrał niemal wszystko co było do wygrania. Zdecydował się na grę dla Hiszpanii, ale zagrał tam tylko w czterech spotkaniach. Zawodową karierę zakończył w Realu Madryt w czerwcu 1966 roku.
Został trenerem, ale raczej bez większych sukcesów. Trenował między innymi: Hercules Alicante, Real Murcia, Panathinaikos Ateny (przegrana w finale Pucharu Mistrzów 1971 2:0 z Ajaxem), AEK Ateny, Colo Colo Santiago, San Francisco Gales (USA), Vancouver Royals (Kanada), Port Said (Egipt) oraz reprezentacje Arabii Saudyjskiej.

Kluby: Kispestia Budapeszt, Real Madryt CF

Sukcesy:
1952 - Mistrz Olimpijski
1950, 1952, 1954, 1955 - Mistrz Węgier
1948, 1950, 1953 - Król strzelców węgierskiej ligi
1959, 1960, 1966 - Puchar Europy
1960 - Puchar Interkontynentalny
1961, 1962, 1963, 1964, 1965 - Mistrz Hiszpanii
1962 - Puchar Hiszpanii
1960, 1961, 1963, 1964 - Król strzelców hiszpańskiej ligi