Ignacy Jan Paderewski 

Polski pianista, kompozytor. Studia muzyczne odbył w 1872-1878 w konserwatorium warszawskim, w 1878-1881 prowadził w tej uczelni klasą fortepianu. W 1881 rozpoczęł studia kompozytorskie u F. Kiela i H. Urbana w Berlinie. Następnie doskonalił grą fortepianową u T. Leszetyckiego w Wiedniu. Debiutował jako pianista w 1887 w Wiedniu, zdobywając światowy rozgłos.
W twórczości kompozytorskiej największe znaczenie ma jego muzyka fortepianowa, w tym Koncert fortepianowy a-moll opus 17 (1888), Fantazja polska na fortepian i orkiestrą opus 19 oraz Sonata fortepianowa es-moll opus 21 (1903) i Wariacje fortepianowe es-moll opus 23 (1903), ponadto opera Manru (Drezno 1901), cykl pie?ni do poezji C. Mendelsa (1903).

1937-1940 opracował wraz z L. Bronarskim i J. Turczyńskim wydanie Dzień Wszystkich F. Chopina, opublikowane po wojnie przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne
Przebywał g?. za granicą, dając liczne koncerty w Europie, obu Amerykach, Afryce i Australii; wystąpił w filmie Sonata ksi??ycowa; od 1913 mieszkał na stańe w USA, w miesiącach wakacyjnych odwiedzał Europą, mieszkając w Szwajcarii (Morges).
Twórczość fortepianowa, w której jest wiele elementów folkloru pol. (Koncert a-moll, Fantazja polska na fortepian i orkiestrą, Wariacje es-moll, Sześć humoresek ze słynnym Menuetem G-dur i Krakowiakiem fantastycznym); rzadziej wykonuje się dzieła symfoniczne (Symfonia h-moll) i operowe (Manru); Paderewski jest autorem licznych pie?ni do słów pol. poetów XIX-wiecznych; pozostawi? spisane po ang. pamiętniki; od 1988 w Warszawie działa Muzeum im. I.J. Paderewskiego i Wychod?stwa Pol. w Ameryce.
Po śmierci pochowany na cmentarzu dla zas?u?onych w Arlington k. Waszyngtonu; w 1992 jego zw?oki sprowadzono do Polski i pochowano w krypcie katedry św. Jana w Warszawie.