Ion Antonescu 

Urodzony w 1882 roku Ion Antonescu był rumuńskim politykiem oraz wojskowym (doczekał się stopnia generała).

Brał udział w I wojny światowej jako oficer Armii Rumuńskiej. Od 1933 r. szef sztabu wojsk rumuńskich. W 1937 został zdymisjonowany z wojska czego przyczyną był jego konflikt z królem Karolem II. Jednak w rok po tym zdarzeniu na skutek nacisków wywieranych na króla przez środowisko wojskowe został mianowany ministrem wojny Rumunii. Powołany w 1940 r. przez króla Karola II na stanowisko premiera objął 4 września faktyczną władzę dyktatorską, którą sprawował przy pomocy faszystowskiej Żelaznej Gwardii. Dwa dni po objęciu władzy oświadczył, że Rumunia jest gotowa czynnie współpracować z Niemcami. Ogłosił siebie conducatorem i pozwolił III Rzeszy na wprowadzenie wojsk do Rumunii.

23 listopada 1940 r. podpisał układ o przyłączeniu Rumunii do Paktu Trzech. W czerwcu roku 1941 podczas spotkania z Adolfem Hitlerem powiedział, że Armia Rumuńska jest gotowa wziąć udział w walkach na froncie wschodnim. Liczył, że dzięki obecności w obozie zwycięzców (jaikimi miały być państwa Osi) Rumunia odzyska Besarabię i Bukowinę które utraciła na rzecz Związku Radzieckiego.

Wypełniając swe zobowiązania w sojuszu z Niemcami rozpoczął w 1941 r. wojnę z ZSRR. Podczas jego rządów tysiące Żydów z Besarabii i Bukowiny zostało deportowanych do Naddniestrza, gdzie urządzono obozy śmierci. Większość Żydów, którzy znaleźli się w tych obozach, nie przeżyło wojny.

Gdy 12 kwietnia 1944 dotarła do niego propozycja sowiecka dotycząca zaprzestania działań wojennych pozostawił ją bez odpowiedzi.

Po wkroczeniu do Rumunii Armii Czerwonej i klęsce rumuńskiej 4 Armii, 23 sierpnia 1944 król Michał I próbował przekonać Antonescu do ogłoszenia zawieszenia broni. Gdy dyktator odmówił, został aresztowany i uwięziony (w schowku na znaczki!), a świeżo sformowany przez króla rząd wydał rozkaz przerwania walk z Armią Czerwoną. Na żądanie Stalina niedawny conducator został przekazany Sowietom i 3 września przewieziony do Moskwy. Jego proces rozpoczął się jednak w Bukareszcie 6 maja 1946. Został skazany na karę śmierci i rozstrzelany. Po tym jak pierwsza salwa plutonu egzekucyjnego była niecelna miał krzyknąć: "Strzelajcie, kanalie, bo jeszcze nie umarłem!". Jego życzenie zostało spełnione.