Józef Szajna 

Józef Szajna artysta, grafik, scenograf, reżyser, autor scenariuszy i teoretyk teatru urodził sie 13 marca 1922 roku w Rzeszowie. W czasie II Wojny Światowej członek ruchu oporu i więzień obozów koncentracyjnych w Oświęcimiu i Buchenwaldzie. Studia na Wydziale Grafiki (dyplom w 1952 roku) i na Wydziale Scenografii (dyplom w 1953 roku) w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W latach 1954-1965 pracownik naukowo-dydaktyczny ASP w Krakowie. Od 1972 roku profesor ASP w Warszawie (do 1972 roku kierownik 2-letniego podyplomowego Studium Scenografii). W latach 1955-1963 - scenograf, 1963-1966 - dyrektor, kierownik artystyczny, reżyser i scenograf Teatru Ludowego w Nowej Hucie. Lata 1066-1971 Szajna współpracuje m.in. z Teatrem Starym w Krakowie, Teatrem Śląskim w Katowicach, Teatrem Współczesnym we Wrocławiu, Teatrem Polskim w Warszawie. oraz z wieloma teatrami poza granicami kraju. W sezonie 1971-1972 obejmuje dyrekcję Teatru Klasycznego w Warszawie, który przekształca w Centrum Sztuki Studio Teatr Galerię (jest jego dyrektorem i kierownikiem artystycznym do marca 1982 roku).

Szajna prowadzi szeroką działalność artystyczna nagradzaną na licznych międzynarodowych wystawach plastycznych i festiwalach teatralnych. Bierze udział w konkursach i konferencjach, dotyczących nowego rozumienia sztuki i teatru. Zajmuje się zagadnieniami teatru organicznego i narracji wizualnej. Prace Szajny znajdują się w wielu muzeach świata i w zbiorach prywatnych.



Szajna jest członkiem FIR, członkiem honorowym Miedzynarodowego Stowarzyszenia Artystów Plastyków AIAP/IAA przy UNESCO z siedzibą w Paryżu. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1962 roku otrzymał nagrodę Ministra Kultury i Sztuki III stopnia, a w 1971 roku II stopnia. W 1975 roku imieniem Józefa Szajny nazwano Teatr przy Slavic Cultural Center w Port Jefferson (stan Nowy Jork). Otrzymał nagrodę-dyplom Ministra Spraw Zagranicznych za popularyzację kultury polskiej za granicą. 1979 roku otrzymał Krzyz Komandorski Orderu Odrodzenia Polski oraz Nagrodę I Stopnia Prezesa Rady Ministrów za twórczość artystyczną. W 1981 roku tytuł Akademika za Złotym Medalem Accademia Italia delle Arti e del Lavoro w Salsomaggiore Terme. Rok 1982 to nagroda "Złotego Centaura" tejże Akademii. W 1983 roku otzrymał "Światową Nagrodę Kulturalną" - Statuę Zwycięstwa, nadaną przez "Centro Studi e Ricerche delle Nazini" w Salsomaggiore. W 1985 Order Sztandaru Pracy I Klasy oraz "Oscara d'Italia 1985" nadaną przez Accademia d'Europa-Calvatore. Ważniejsze przedstawienia: "Oni" i "Nowe Wyzwolenie" (oba 1967), "Replika" (1973), "Dante" (1974), "Cervantes" (1976)