James Ivory 

Wykształcenie zdobył na University of Oregon, gdzie ukończył wydział architektury i sztuki użytkowej. Pierwszym jego filmem, do którego jednocześnie napisał scenariusz, robił zdjęcia i był producentem, był Venice: Theme and Variations, pół godzinny dokument, zrobiony jako praca dyplomowa z filmu na University of Southern California. Ukazanie przez Ivory'ego miasta w tym filmie zostało nazwane przez New York Time w 1957 roku jednym z najlepszych filmów dokumentalnych roku.
W swoim drugim filmie The Sword and the Flute, opartym całkowicie na indyjskich miniaturach z amerykańskich kolekcji, Ivory ukazał zrozumiały obraz Indii. Sukces tego filmu doprowadził do sfinansowania przez azjatycką społeczność Nowego Jorku filmu The Delhi Way, opowiadającego o tym indyjskim mieście. W 1961 roku Ivory wraz z Ismailem Merchant utworzył Merchant Ivory Productions. Ich pierwszym dziełem teatralnym był The Householder, oparty na wczesnej powieści Ruth Prawer Jhabvala, która także napisała scenariusz.
Siedemnaście filmów, które James Ivory wyreżyserował dla Merchant Ivory Productions to takie klasyki jak: Shakespeare Wallah, adaptacje dwóch powieści Henry Jamesa: The Europeans i The Bostonians, Heat and Dust , na podstawie powieści Ruth Prawer Jhabvala, oraz Pokój z widokiem i Maurice - adaptacje powieści E.M. Forstera. Pokój z widokiem był nominowany do nagrody Akademii w ośmiu kategoriach, w tym za najlepsze zdjęcia, i dla najlepszego reżysera, a zdobył trzy: za najlepszą adaptację powieści Forstera dla Jhabvala, za najlepsze kostiumy i najlepszą scenografię. Pokój z widokiem był także uznany za najlepszy film roku 1986 przez Sekcję Filmową Koła Krytyków w Wielkiej Brytanii, również przez Brytyjską Akademię Filmową i Sztuki Telewizyjnej oraz przez National Board of Review w Stanach Zjednoczonych. We Włoszech film zdobył nagrodę Donatello jako najlepszy film obcojęzyczny i dla najlepszego reżysera. W 1987 roku film Maurice otrzymał nagrodę Srebrnego Lwa dla najlepszego reżysera na festiwalu w Wenecji oraz nagrodę za najlepszą muzykę dla Richarda Robbinsa i nagrodę dla najlepszego aktora, którą dzielili James Wilby i Hugh Grant. Po ukończeniu Maurice, James Ivory powrócił do Stanów Zjednoczonych, by zrobić dwa amerykańskie filmy. Pierwszy to Slaves of New York, oparty na opowiadaniach Tama Janowitz (1989). Następnie zrobił Mr. and Mrs Bridge, który był napisaną przez Ruth Jhabvala adaptacją powieści Evana S.Connell'a. Film ten otrzymał nominację Oskara dla najlepszej aktorki (Joanne Woodward) oraz dla najlepszej aktorki i najlepszego scenariusza od nowojorskiego Koła Krytyków Filmowych.
Następnym filmem Ivory'ego był Powrót do Howards End z 1992 roku, oparty na powieści E.M. Forstera. Powrót do Howards End był nominowany do Nagrody Akademii w dziewięciu kategoriach, w tym dla najlepszego filmu i najlepszego reżysera, a zdobył trzy nagrody: dla najlepszej aktorki (Emma Thompson), za najlepszy scenariusz - adaptację (Ruth Prawer Jhabvala) oraz dla najlepszego kierownika artystycznego/scenografa (Lucia Arrighi/Ian Whittaker). Film ten zdobył również nagrodę dla najlepszego filmu Brytyjskiej Akademii Filmowej i Sztuki Telewizyjnej (BAFTA).Spośród nagród D.W.Griffith przyznawanych przez National Board of Review, Powrót do Howards End zdobył nagrodę dla najlepszego filmu, najlepszej aktorki (Emma Thompson), i najlepszego reżysera. Następnym filmem był Okruchy dnia, filmowany w Anglii, jesienią 1992 roku i mający premierę w 1993. W filmie tym ponownie wystąpili Anthony Hopkins i Emma Thompson w gwiazdorskich rolach Stevensa i Miss Kenton. Jefferson w Paryżu był następnym filmem Ivory z 1995 roku, w którym wystąpili Nick Nolte, Greta Scacchi i Simon Callow. Następnym był Picasso - twórca i niszczyciel z Anthonym Hopkinsem, Natascha McElhone, Joss Ackland i Juliane Moore. Film Soldier's Daughter Never Cries z 1998 roku, z udziałem Krissa Kristoffersona, Luisy Colnan, Barbary Hershey oraz Jane Birkin. Potem powstał film "Złota" ("The Golden Bowl").
W uznaniu za wkład jaki wniósł do światowego kina James Ivory został wyróżniony Honorowym Doktoratem w dziedzinie sztuki przez Bard's College w Nowym Jorku, oraz w 1995 roku dostał od Gildii Reżyserskiej Ameryki nagrodę D.W.Griffith za swoją dotychczasową pracę.