Julian Tuwim 

Ten polski poeta pochodzenia żydowskiego był jednym z najpopularniejszych poetów dwudziestolecia międzywojennego. w 1919 roku wraz z Antonim Słonimskim i Jarosławem Iwaszkiewiczem założył grupę literacką Skamander. Niedługo po pierwszym wieczorku grupy Skamander (1918) zyskał miano największego żyjącego polskiego poety i tak pozostało aż do wojny. Wydawał tomik za tomikiem, publikował w "Wiadomościach Literackich" - najważniejszym piśmie liberalnej inteligencji, tłumaczył. Członek założyciel Związku Artystów i Kompozytorów Scenicznych (ZAiKS).Jako dziecko miłośnik pirotechniki - o mało nie wysadził domu. Hodował węże, zajmował się magią, tworzył mechanizmy, które niczemu nie służyły. W 1939 emigruje poprzez Rumunię do Francji, a po jej kapitulacji, poprzez Portugalię i Brazylię do USA. W roku 1946 wraca do kraju. Po 1939 roku rozleciał się świat Tuwima. Napisał wtedy, że umarła wiara jego formacji w słowo, Boga, człowieka. Trzymał go jeszcze mit dzieciństwa, do którego wracał, również podczas wizyt w rodzinnej Łodzi. Przez wielu dawnych przyjaciół krytykowany za nadmierną służalczość względem komunistycznych władz (jest m.in. autorem kilku tekstów gloryfikujących Stalina). Autor tekstów kabaretowych (kabarety Qui Pro Quo, Banda, Nowa Banda, szopka noworoczna Pikadora), rewiowych i librecista .Autor popularnych wierszy dla dzieci, m.in. Lokomotywa, Ptasie radio, Słoń trąbalski. Bibliofil i kolekcjoner kuriozów (Czary i czarty polskie, Pegaz dęba, Cicer cum caule).Zmarł 27 grudnia 1953 roku w Zakopanem.