Karol Szymanowski 

Karol Szymanowski urodził się 16 października 1882 roku we wsi Tymoszówka. Był wybitnym polskim kompozytorem, pianistą, pedagogiem, krytykiem muzycznym. Wraz z Fryderykiem Chopinem uznawany jest za najwybitniejszego polskiego kompozytora.
Mając siedem lat rozpoczął naukę w domu, z dużym naciskiem na edukację muzyczną. Najpierw uczył go ojciec, a później Gustaw Neuhaus, lokalny nauczyciel muzyki. To właśnie on odkrył w młodym Karolu duże zdolności kompozytorskie. Potem studiował w Warszawie u profesora Zygmunta Noskowskiego. W latach 1903 - 1905 przebywał w Berlinie. Poznał tam Ryszarda Straussa, który stał się jego mistrzem w nadchodzących latach. Gdy w 1914 roku podróżował po Europie, zawitał do Francji gdzie poznał impresjonizm, a w szczególności twórczość Claude'a Debusseyego. Także ten kompozytor stał się kolejną inspiracją twórczą. Szymanowski wchodził w tym czasie w okres największej płodności twórczej. W czasie wojny przebywał w swojej rodzinnej miejscowości, intensywnie pracując. Wtedy skomponował m. in.: III symfonię, I Koncert skrzypcowy oraz I Kwartet smyczkowy. Rewolucja bolszewicka "zabrała" jego rodzinie cały majątek ziemski. Gdy Polska odzyskała niepodległość, rodzina Szymanowskich przeniosła się do Warszawy. Właśnie w tym mieście Karol odniósł wielkie sukcesy artystyczne i ostatecznie został pierwszym rektorem Warszawskiego Konserwatorium Muzycznego. W 1930 roku zamieszkał na stałe w Willi Atma w Zakopanem. Z tego miejsca kierował Akademią Muzyczną w Warszawie oraz wyjeżdżał do Szwajcarskich sanatoriów. Zmarł 29 marca 1937 roku w lozańskim sanatorium na gruźlicę. Pochowano go w Krypcie Zasłużonych na Skałce w Krakowie. W 2006 roku Sejm RP ogłosił rok 2007 rokiem Karola Szymanowskiego.