Nick Cave I

Nicholas Edward Cave to utalentowany australijski muzyk, pisarz i aktor. Urodził się 22 września 1957 roku w Warracknabeal (Wiktoria, Australia) i tam też spędził wczesne dzieciństwo. Następnie przeprowadził się wraz z rodziną do Wangaratta (Wiktoria, Australia). Jego ojciec, Colin Frank Cave, był nauczycielem języka angielskiego i matematyki, natomiast matka, Dawn Treadwell, bibliotekarką w szkole, do której uczęszczał.

Po przeprowadzce do Wangaratta zainteresował się postacią Neda Kelly'ego, zbiega i przywódcy gangu, który został pojmany w pobliżu miasta. Jego ojciec, który pielęgnował u syna zamiłowanie do literatury, zorganizował pierwsze sympozjum dotyczące tego słynnego australijskiego bandyty. W wieku 9 lat Nick dołączył do chóru kościelnego. W wieku 13 lat został wydalony ze szkoły za próbę ściągnięcia majtek z 16-letniej koleżanki. W 1970 roku jego rodzina przeprowadziła się po raz kolejny, tym razem do Melbourne. Tam Nick zaczął uczęszczać do Caulfield Grammar School i dołączył do zespołu Concrete Vulture, który wykonywał covery utworów innych grup muzycznych.

Kiedy miał 19 lat, jego ojciec zginął w wypadku samochodowym. Nick dowiedział się o jego śmierci, gdy zwalniano go za kaucją z aresztu, gdzie był przetrzymywany za włamanie. To tragiczne wydarzenie znalazło później swój wydźwięk w twórczości artysty. W 1976 roku zaczął studiować malarstwo w Caulfield Institute of Technology, jednak po roku zrezygnował z kształcenia na rzecz kariery muzycznej. Mniej więcej w tym okresie zaczął zażywać heroinę.

Jego zespół Concrete Vulture został przemianowany na The Boys Next Door i zaczął wykonywać utwory oryginalne, stając się wiodącą grupą muzyczną na scenie post-punkowej w Melbourne w późnych latach 70. W 1980 roku zespół ponownie zmienił nazwę, tym razem na The Birthday Party, i wyruszył na podbój Europy. Grupa była znana z prowokacyjnych występów i zyskała status kultowy, jednak została rozwiązana w 1983 roku.

Po rozpadzie zespołu Nick wraz z Mickiem Harvey'em utworzyli nową grupę, którą nazwali Nick Cave & The Bad Seeds. Zespół odniósł wielki sukces: wydał 16 albumów studyjnych, odbył wiele światowych tras koncertowych, zdobył liczne nagrody i jest uznawany za jedną z najznakomitszych i najbardziej oryginalnych współczesnych grup muzycznych. Dyskografia zespołu jest bardzo zróżnicowana, gdyż jego brzmienie zmienia się przy każdym kolejnym wydanym albumie, łącząc najróżniejsze gatunki muzyczne, w tym blues, rock, gospel i post-punk. Tematyka poruszana w tekstach pisanych przez Nicka dotyczy jego obsesji na punkcie religii, śmierci, miłości, Ameryki i przemocy.

W 2006 roku muzyk utworzył również zespół Grinderman wykonujący rock alternatywny. Grupa zakończyła działalność w 2011 roku po wydaniu dwóch bardzo dobrze przyjętych albumów. Poza udziałem w zespołach Nick od lat 90. prowadzi także solową karierę muzyczną i jest znany z licznych kolaboracji z innymi artystami, w tym słynnych duetów z Kylie Minogue, P.J. Harvey oraz Debbie Harry.

Na przestrzeni lat wiele z utworów stworzonych przez Nicka i współpracujących z nim muzyków pojawiło się na ścieżkach dźwiękowych licznych produkcji kinowych i telewizyjnych. Wśród nich znajdują się między innymi takie filmy jak "Głupi i głupszy" (1994), "Batman Forever" (1995), "Krzyk" (1996), "Shrek 2" (2004), "Hellboy" (2004) czy "Harry Potter i Insygnia Śmierci: Część I" (2010) oraz seriale "Z Archiwum X", "Californication", "Peaky Blinders" czy "After Life".

Fanem zespołu Nick Cave & The Bad Seeds jest także niemiecki reżyser Wim Wenders, który utwory muzyków wykorzystywał w swoich produkcjach już w latach 80. Członkowie grupy pojawili się także w rolach gościnnych w jego filmie "Niebo nad Berlinem" z 1987 roku.

Nick ma na swoim koncie także kilka poważniejszych popisów aktorskich. Wśród jego najważniejszych ról filmowych znajdują się występy w produkcjach "Ghosts... of the Civil Dead" (1988) oraz "Johnny Suede" (1991), w którym to filmie grał u boku Brada Pitta. Ponadto użyczył swojego głosu jako narrator w krótkometrażowym filmie animowanym "Koci fortepian" (2009) oraz dokumencie "Ofiary proroka" (2015). W 2014 roku, na krótko przed 57 urodzinami muzyka, premierę miał z kolei film dokumentalny o dniu z jego życia zatytułowany "20 000 dni na Ziemi".

W 1988 roku artysta wydał swoją pierwszą książkę zatytułowaną "King Ink". Stanowi ona zbiór tekstów piosenek i sztuk, w tym kolaboracji z Lydią Lunch. W 1997 roku wydał kontynuację zatytułowaną "King Ink II" zawierającą teksty, wiersze oraz transkrypt eseju radiowego "The Flesh Made Word", który autor zrealizował dla stacji BBC w czerwcu 1996 roku, omawiając w nim swoją relację z chrześcijaństwem.

Mieszkając w Berlinie Zachodnim, rozpoczął pracę nad swoją pierwszą powieścią "Gdy oślica ujrzała anioła" wydaną w 1989 roku. W 2009 roku ukazała się jego druga powieść zatytułowana "Śmierć Bunny’ego Munro". Książka została wydana między innymi w formie binauralnego audiobooka. W 2015 roku opublikowany został również epos "The Sick Bag Song", którego treść artysta zaczął spisywać na papierowych torebkach w samolocie podczas trasy koncertowej w 2014 roku. Ponadto Nick jest autorem scenariuszy filmowych dla takich produkcji jak "Propozycja" (2005) czy "Gangster" (2012).

W latach 80., w najbardziej burzliwym dla muzyka okresie, nasiliły się jego problemy z narkotykami. W 1986 roku został aresztowany za posiadanie heroiny w Nowym Jorku, a tydzień później okradziony przez napastników z bronią w ręku, gdy próbował zdobyć narkotyk w Los Angeles. Zdołał zerwać z uzależnieniem dopiero w połowie lat 90.

We wczesnym etapie swojej kariery Nick był też znany z licznych romansów, między innymi z takimi artystkami jak Anita Lane czy P.J. Harvey. Po przeprowadzce do São Paulo w 1990 roku był związany przez sześć lat z brazylijską dziennikarką Viviane Carneiro. Para ma syna, urodzonego w 1991 roku Luke'a. Nick ma również drugiego syna, Jethro, urodzonego w tym samym roku co Luke, jednak chłopiec wychowywał się z matką Beau Lazenby w Australii, z dala od swojego ojca, którego poznał dopiero w wieku kilku lat.

Od 1999 roku artysta jest w związku małżeńskim z modelką Susie Bick. Para ma dwóch synów: bliźniaków Earla i Arthura. W lipcu 2015 roku piętnastoletni Arthur, będąc pod wpływem LSD, spadł z klifu w pobliżu Brighton w Anglii i zmarł wskutek obrażeń. Wpływ jaki śmierć chłopaka miała na jego rodzinę został ukazany w dokumencie z 2016 roku "One More Time with Feeling" oraz w szesnastym albumie zespołu Nick Cave & The Bad Seeds zatytułowanym "Skeleton Tree".