Pierre Augustin Caron de Beaumarchais 

Francuski pisarz, dramaturg i muzyk. Był synem zegarmistrza i początkowo przygotowywał się do wykonywania zawodu ojca, jednak odezwała się dusza artysty, dzięki czemu postanowił zostać muzykiem. Nauczył się grać na harfie, gitarze, flecie i altówce. Przez pewien czas grał jako flecista w orkiestrze opery. Dzięki swym talentom dostał się na dwór królewski, na którym uczył córki Ludwika XV gry na harfie. Przebywając na dworze komponował, organizował koncerty, a także śpiewał. Zawarł znajomość z przedstawicielami arystokracji i dzięki tym znajomościom poznał świat polityki, intryg dworskich, spekulacji finansowych. W 1764 r. udał się w podróż do Hiszpanii, która była inspiracją do napisania pierwszego dramatu „Eugenia”. Cechował go awanturniczy temperament i jego życie bez najmniejszej przesady można nazwać życiem awanturnika. Stawał kilkakrotnie przed sądem, a w pewnym okresie trafił nawet do więzienia i niewiele brakowało aby został ścięty. Ocalał dzięki ucieczce. Był autorem sztuk zawierających krytykę monarchii  i ośmieszających stosunki polityczno – społeczne. Nieśmiertelną sławę przyniosły mu dwie komedie: „Cyrulik sewilski” i „Wesela Figara”. Sztuki te dzięki błyskotliwym dialogom i dużemu ładunkowi satyry cieszyły się w przededniu rewolucji ogromną popularnością. Żeby je wystawić na scenie trzeba było toczyć kilkuletnią walkę z cenzurą. Posłużyły jako libretta oper W. A. Mozarta i G. Rossiniego, którym z kolei zdarzało się być przenoszonymi na ekran filmowy. Rewolucja 1789 przyniosła zmierzch twórczości autora. Jego ostatnia, powstała w 1792 r. sztuka zatytułowana „Występna matka” była zdecydowanie słabsza od tego co stworzył wcześniej. Zmarł w Paryżu 18 (wg innych źródeł 10 lub 19) maja 1799 r. i został pochowany na cmentarzu Père-Lachaise.