Robert Plant 

Od 15 roku życia Plant występował z lokalnymi kapelami bluesowymi w roli wokalisty, by wkrótce porzucić dom oraz naukę i zająć się muzyką na poważnie. Jednym z pierwszych jego zespołów był The Crawling King Snakes, w którym za perkusją siedział jego rówieśnik i późniejszy przyjaciel John "Bonzo" Bonham. Potem Plant współpracował z grupą Listen, z którą wydał singla. Nagranie przeszło jednak bez echa.
Robert i "Bonzo" spotkali się ponownie w zespole The Band of Joy. Mimo odnoszonych sukcesów formacja ta rozpadła się w roku 1968 i Plant został bez pracy. Aby poprawić swoją sytuację finansową, zatrudnił się w ekipie brukującej drogi. Rola robotnika nie była mu jednak pisana. Rozpoczął występy z Alexisem Kornerem i kapelą Hobbstweedle. Podczas jednego z występów tego bandu, wysokie zawodzenie Roberta zwróciło uwagę znanego gitarzysty Jimmy'ego Page'a, który zaproponował Plantowi udział w swoim nowym projekcie. Ten chętnie przyjął propozycję i dołączył do zespołu Page'a, który przyjął później nazwę Led Zeppelin. W grupie tej występowali jeszcze: John Paul Jones i Bonham (rekomendowany przez wokalistę).
25 września 1980 roku zmarł John Bonham. Jego odejście stanowiło kres historii jednego z najważniejszych zespołów rockowych - Led Zeppelin.
Po tym wydarzeniu Robert Plant postanowił zająć się karierą solową. Zaczęło się od albumu Pictures at Eleven z 1982, później były The Principle of Moments (1983), Shaken 'N' Stirred (1985), Now & Zen (1988), Manic Nirvana (1990) i Fate of Nations (1993). Na krążkach tych Plant eksperymentował z muzyką Wschodu, muzyką pop, jazzem i bluesem. Nie zabrakło też typowo rockowych brzmień w stylu Led Zeppelin, oraz elementów progresywnych. Twórczość Roberta spotkała się z dużym uznaniem na całym świecie i zaowocowała sukcesem komercyjnym.