Stanisław Lenartowicz I

Reżyser i scenarzysta filmowy. Jeden z prekursorów i współtwórców Polskiej Szkoły Filmowej. Urodził się 7 lutego 1921 roku w Dzianowie na Wileńszczyźnie. Dzieciństwo spędził w Landwarowie, kresowym miasteczku, w którym mieszkał do 1944 roku. Wychowywał się w rodzinie kolejarskiej, jego ojciec Michał Lenartowicz pracował jako zawiadowca miejscowego Odcinka Drogowego PKP. W czasie II wojny światowej Stanisław Lenartowicz walczył w wileńskich oddziałach Armii Krajowej, a po jej rozbrojeniu w 1944 roku przez Armię Czerwoną spędził półtora roku w niewoli sowieckiej, w lasach pod Moskwą. Po powrocie do kraju w 1946 roku osiadł na stałe we Wrocławiu, gdzie mieszkał aż do śmierci. Studiował polonistykę na Uniwersytecie Wrocławskim, a później w latach 1950-1953 reżyserię w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi. Od 1952 do 1954 roku realizował filmy w łódzkiej Wytwórni Filmów Oświatowych, a następnie filmy fabularne we wrocławskiej Wytwórni Filmów Fabularnych (1956-1983). W latach 1989-1991 był członkiem Komitetu Kinematografii.