węgry są w totalnym rozkładzie, prędzej dałbym grecję. natomiast w polsce jest imo coraz lepiej: nowy film antoniak jest już po części polski i pewnie trafi do cannes, pojawił się wasilewski (jeszcze nie ten poziom, ale estetyka podobna), obiecujące filmy wojcieszka i sasnali itd.

Wymieniłem kilka państw, w których kinematografia stanowi spójną stylistykę. Można z pewnym przybliżeniem uznać, że w każdym z krajów powstała odrębna szkoła - może nie na miarę epoki, ale jednak są to kina o pewnym szczególnym zbiorze cech.
Nie wiem dokładnie co dzieje się na węgrzech, jednak dałbym głowę, że jeszcze nie jest to totalny niebyt filmowy.

Co do kina polskiego i jego szans, to widziałbym powstające filmy obiecujących twórców jako takie niezależne wysepki, nie widać w tym jakiegoś monolitu, wspólnej stylistyki, która odróżniałaby polskie kino od innych. To coś jakby każdy z twórców działał na własną rękę i dla własnej korzyści. Mimo że jest nadzieja na ważne filmy, nie zbuduje to chyba nic trwałego............... dlatego BIDA