Virginia Woolf I

Virginia Woolf to przede wszystkim powieściopisarka angielska, ale jej nazwisko chętnie wykorzystują twórcy popkultury, a także feministki, do których czasem zalicza się autorkę. Urodziła się 25 stycznia 1882 r. w Londynie, w olbrzymim wiktoriańskim domu przy 22 Hyde Park Gate, w samym sercu dzielnicy Kensington zamieszkanej przez zamożnych przedstawicieli wyższej klasy średniej. Jej ojciec – filozof, publicysta, historyk Leslie Stephen miał wtedy lat 50, matka Julia Duckworth - 36. Dla obojga było to drugie małżeństwo po kilkuletnim wdowieństwie. Virginia nigdy nie odebrała formalnego wykształcenia, lecz od dzieciństwa otaczały ją książki, a ojciec był znany w środowisku londyńskich intelektualistów, toteż przez jego dom przewijali się wybitni pisarze: George Eliot, Thomas Hardy, Henry James, Robert L. Stevenson, Alfred Tennyson. Wyszła za mąż za Leonarda Woolf , wraz z którym założyła oficynę wydawniczą Hogarth Press publikującą m.in. jej utwory. Dom pisarki był w tym czasie miejscem spotkań dyskusyjnych tzw. Grupy Bloomsbury, skupiającej intelektualistów i artystów. Woolf, jak każdy wielki artysta, życie miała niespokojne. Była osobą o bardzo kruchej konstrukcji psychicznej, targaną kolejnymi załamaniami i depresjami. 28 marca 1941 popełniła samobójstwo rzucając się w nurt rzeki. Do najbardziej znanych dzieł autorki należą „Pani Dalloway” (1925), „Do latarni morskiej” (1927) i „Fale” (1931). Jako czołowa postać literatury modernistycznej Wolf wypracowała charakterystyczny dla siebie styl opierając się przede wszystkim na zastosowaniu tzw. strumienia świadomości, czyli rodzaju monologu wewnętrznego, zapisu przeżyć człowieka. Sława pisarki nie gaśnie również dzisiaj. 
W 1997 r. pojawiła się ekranizacja jej powieści „Pani Dalloway” natomiast Michael Cunningham wykorzystał jej wątki biograficzne w swojej powieści „Godziny”. W 2002 r. powieść przeniósł na ekran kinowy Stephen Daldry, a aktorka Nicole Kidman, która wcieliła się w postać Virginii Woolf otrzymała rok później Oscara za tę rolę.