Vladimir Vojnovich 

Włodzimierz Nikołajewicz Wojnowicz jest poetą, prozaikiem i malarzem rosyjskim. Urodził się 26 IX 1932 w Stalinabadzie (ZSRR), obecnie Duszanbe (Tadżykistan), jako syn dziennikarza  i nauczycielki. Jego przodkiem ze strony ojca był znany chorwacki pisarz Ivo Vojnović.
Wojnowicz jest przykładem autentycznego robotnika, który początkowo pracował w kołchozie jako pastuch, następnie jako robotnik na kolei, cieśla i ślusarz na różnych budowach. Odbył obowiązkową, czteroletnią służbę wojskową (1951-55) jako szeregowiec w jednej z baz na terenie Polski, by w końcu stać się znanym poetą i członkiem Związku Pisarzy ZSRR, a następnie dysydentem. W latach 1957-59 uczęszczał do Moskiewskiego Instytutu Pedagogicznego.
Początki jego pisarstwa to wiersze i teksty pieśni. Między innymi napisał tekst piosenki „14 minut przed startem”, dzięki której stał się osobą powszechnie znaną. Piosenkę uznano za hymn radzieckich kosmonautów i sam Nikita Chruszczow zaśpiewał ją na moskiewskim Placu Czerwonym.
Jako prozaik zadebiutował w 1961r. napisaną w stylu realizmu socjalistycznego nowelą „Tu mieszkamy”, która w opinii czytelników wyróżniała się na tle literatury tamtego okresu ostrością spojrzenia i odwagą w poruszaniu niełatwych problemów. W polskim przekładzie książka ukazała się w 1965. Następna nowela „”Chcę być uczciwy” i opowiadanie „Odległość pół kilometra” zostały wydrukowane w piśmie „Nowyj Mir” w 1963. Od tego czasu zaczęły się kłopoty z cenzurą,  które towarzyszyły mu do końca pobytu w ZSRR. W 1967 wydano mu młodzieżową powieść „Przyjaciele” będącą opowieścią o podłości i zdradzie. Nad powieścią swojego życia – „Życie i niezwykłe przygody żołnierza Iwana Czonkina” – pracował w latach 1963-70. Wydawnictwo „Nowyj Mir” wielokrotnie zapowiadało jej druk, jednak redakcji nie udało się pokonać oporu cenzury. Jedyną szansą na opublikowanie było przesłanie tekstu na Zachód, ale autor wzbraniał się przed tym posunięciem. W końcu, nie widząc innego wyjścia, uległ namowom i wyraził zgodę na opublikowanie książki w wydawnictwie YMCA Press (Paryż 1970). Reakcja władz była ostra. Wyrzucenie ze Związku Pisarzy, wsadzenie siłą do samolotu odlatującego do RFN i decyzją Leonida Breżniewa, pozbawienie obywatelstwa ZSRR.
Na emigracji Wojnowicz napisał kilka opowiadań i sztuk teatralnych, a także felietonów. W 1986 opublikował powieść „Moskwa 2042”, w której przedstawił wizję upadku pieriestrojki i powrotu imperium na drogę zamordyzmu. Powrócił też do postaci Iwana Czonkina pisząc dalsze części powieści – „Pretendent do tronu: nowe przygody żołnierza Iwana Czonkina”(1979) i „Перемещённое лицо”(2007). Ostatnią wydaną w Polsce (2006) powieścią Wojnowicza jest „Spiżowa miłość Agłai”- opowieść o niezłomnej partyzantce, która po śmierci Józefa Stalina trwa w gotowości licząc, że odwilż za Nikity Chruszczowa i nawet rozpad ZSRR jest sprawą przejściową i dobre czasy jeszcze wrócą.
W roku 1990, na krótko przed rozwiązaniem ZSRR, Wojnowiczowi przywrócono obywatelstwo radzieckie.