Władysław Reymont 

Władysław Reymont należy do grona najwybitniejszych polskich pisarzy. Właściwie pisarz nazywał się Stanisław Władysław Rejment. Kolejność imion i pisownię zmienił sam. Urodził się w zaborze rosyjskim we wsi Kobiele Wielkie. Ojciec pisarza był organistą, matka pochodziła ze zubożałej szlachty. W młodości Reymont wiódł życie nieuporządkowane, często zmieniając zatrudnienie i miejsce zamieszkania. Był m. in. członkiem wędrownej trupy teatralnej, czeladnikiem krawieckim, funkcjonariuszem kolejowym. Pewną niezależność finansową zdobył w 1900 roku, otrzymując odszkodowanie za uszczerbek na zdrowiu, spowodowany wypadkiem. W 1902 roku poślubił Aurelię Szabłowską. Był członkiem tajnej trójzaborowej Ligi Narodowej, a następnie, już w wolnej Polsce, Polskiego Stronnictwa Ludowego "Piast". Pisarz był zaangażowany w działalność społeczną. W 1920 roku nabył majątek w Kołaczkowie pod Wrześnią. W 1924 roku otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury za powieść "Chłopi" opublikowanej w formie książkowej w latach 1901-1908. Pisarz tworzył powieści i nowele. Pisywał też reportaże do "Głosu", "Tygodnika Ilustrowanego" oraz "Kuriera Warszawskiego". Na trwale do kanonu literatury polskiej, oprócz "Chłopów" wyszły powieści "Ziemia obiecana", "Komediantka", "Fermenty" oraz "Bunt". Zekranizowano: "Chłopów","Ziemię obiecaną" i "Komediantkę". Zmarł w Warszawie, mając 58 lat.