Biografia
Amerykański reżyser filmowy. Dwukrotnie nominowany do Oscara. Słynął z tego, że pracował szybko i efektywnie. W ciągu swojej kariery nakręcił 90 różnorodnych filmów.
Urodził się jako Woodbridge Strong Van Dyke II 21 marca 1889 roku w San Diego (Kalifornia, USA). Jego ojciec, prawnik, umarł wkrótce po jego narodzinach. W dzieciństwie występował jako aktor wodewilowy - w przedstawieniach łączących elementy teatru, farsy, tańca i śpiewu. Jego pierwszą poważną pracą było stanowisko asystenta u boku słynnego reżysera D.W. Griffitha. Pracował z nim przy filmie "Nietolerancja". Kino go wciągnęło. W następnym roku wyreżyserował już własny obraz: "The Land of Long Shadows". Po nakręceniu jeszcze kilku filmów zaciągnął się do wojska w trakcie I wojny światowej. Do pracy powrócił w latach 20. Zaczął od westernów. Był chyba pierwszym reżyserem, który w sympatyczny i pozbawiony stereotypów sposób przedstawiał rdzennych Indian w filmach tego typu. W roku 1920 nakręcił obraz "Daredevil Jack", od którego wziął się jego pseudonim: Woody "Jedno Ujęcie" ("One Shoot Woody").
Reżyser miał kontrakt z MGM. Był specjalistą od westernów, lekkich komedii i dramatów kostiumowych. W roku 1934 otrzymał nominację do Oscara za film "W pogoni za cieniem", a w 1936 za "San Francisco". Wyreżyserował także takie hity jak: "Białe Cienie", "Poganin", "Trader Horn", "Maria Antonina" czy "Ten cudowny świat". Ten ostatni film stał się klasyczną opowieścią, ciągle emitowaną w telewizji w okresie świątecznym. Uczynił gwiazdami takich aktorów jak Nelson Eddy, James Stewart, Myrna Loy czy Johnny Weissmuller. Bardzo często był proszony o szybką pomoc reżyserską przy filmach, które przekraczały budżet bądź terminy. Awansowany na majora w trakcie II wojny światowej Van Dyke namawiał wiele gwiazd do zaangażowania się w patriotyczny wysiłek - Clarka Gable'a, Jamesa Stewarta i Roberta Taylora.
Był dwukrotnie żonaty. Z drugą żoną Ruth Mannix miał trójkę dzieci. Chorował na serce, a pod koniec życia także na nowotwór. Jako zagorzały wyznawca Stowarzyszenia Chrześcijańskiej Nauki reżyser odmawiał kuracji medycznej. Po ukończeniu swojego ostatniego filmu Van Dyke pożegnał się z żoną, dziećmi i szefem studia Louisem B. Mayerem i popełnił samobójstwo. Miał 53 lata.
Urodził się jako Woodbridge Strong Van Dyke II 21 marca 1889 roku w San Diego (Kalifornia, USA). Jego ojciec, prawnik, umarł wkrótce po jego narodzinach. W dzieciństwie występował jako aktor wodewilowy - w przedstawieniach łączących elementy teatru, farsy, tańca i śpiewu. Jego pierwszą poważną pracą było stanowisko asystenta u boku słynnego reżysera D.W. Griffitha. Pracował z nim przy filmie "Nietolerancja". Kino go wciągnęło. W następnym roku wyreżyserował już własny obraz: "The Land of Long Shadows". Po nakręceniu jeszcze kilku filmów zaciągnął się do wojska w trakcie I wojny światowej. Do pracy powrócił w latach 20. Zaczął od westernów. Był chyba pierwszym reżyserem, który w sympatyczny i pozbawiony stereotypów sposób przedstawiał rdzennych Indian w filmach tego typu. W roku 1920 nakręcił obraz "Daredevil Jack", od którego wziął się jego pseudonim: Woody "Jedno Ujęcie" ("One Shoot Woody").
Reżyser miał kontrakt z MGM. Był specjalistą od westernów, lekkich komedii i dramatów kostiumowych. W roku 1934 otrzymał nominację do Oscara za film "W pogoni za cieniem", a w 1936 za "San Francisco". Wyreżyserował także takie hity jak: "Białe Cienie", "Poganin", "Trader Horn", "Maria Antonina" czy "Ten cudowny świat". Ten ostatni film stał się klasyczną opowieścią, ciągle emitowaną w telewizji w okresie świątecznym. Uczynił gwiazdami takich aktorów jak Nelson Eddy, James Stewart, Myrna Loy czy Johnny Weissmuller. Bardzo często był proszony o szybką pomoc reżyserską przy filmach, które przekraczały budżet bądź terminy. Awansowany na majora w trakcie II wojny światowej Van Dyke namawiał wiele gwiazd do zaangażowania się w patriotyczny wysiłek - Clarka Gable'a, Jamesa Stewarta i Roberta Taylora.
Był dwukrotnie żonaty. Z drugą żoną Ruth Mannix miał trójkę dzieci. Chorował na serce, a pod koniec życia także na nowotwór. Jako zagorzały wyznawca Stowarzyszenia Chrześcijańskiej Nauki reżyser odmawiał kuracji medycznej. Po ukończeniu swojego ostatniego filmu Van Dyke pożegnał się z żoną, dziećmi i szefem studia Louisem B. Mayerem i popełnił samobójstwo. Miał 53 lata.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
